Wt/zea/liggen

Zeêuws

Etymologie

Ziet bie ligge.

Omschrievienge

ligge

• ligge, legge
  1. in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland: de gewonen infinitief
  2. rest: 't gerundium (te-vurm)

Opmerkienge: ligge, en naevenant de vurm liggen, kom vanaf Walcheren nie zò vreêd dikkels meê vò. Ziet daevò d'ingangen ligge en legge.

Uutspraek

[ˈlɪɦŋ̹], [ˈlɪɦən], [ˈlɪɣən]

Vervoegienge

Ziet bie ligge.

Dialectvarianten

Vee, ziet bie ligge.

Aore spelliengen

• lihhen, lihh'n, lihhng (gin standaerdspelliengen)

Vertaeliengen

Ziet bie ligge.

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 544

Nederlands

Etymologie

Van Middelnederlands ligghen, ziet bie leie.

Omschrievienge

liggen

1. leie (geleid weze), legge, ligge
2. leie enz. (z'n eigen bevinde in, van 't plekke gezeid)

Uutspraek

[ˈlɪɣə(n)], in Nederland ok [ˈlɪxə(n) ~ ˈlɪχə(n)]

Vervoegienge

infinitief	liggen
tegewoordigen tied	ik lig	wij liggen
	jij ligt	jullie liggen
	h/zij ligt	zij liggen
flejen tied	ik, jij, h/zij lag	wij, jullie, zij lagen
gebieënde wieze	lig
onvoltoôid deêlwoôrd	liggend(e)
voltoôid deêlwoôrd	heeft en is gelegen
Ouwejaerse vurmen: jullie ligt (alternatieve vurm) ꞏ h/zij ligge (anvoegende wieze) ꞏ ligt (gebieënde wieze meêrvoud) Vurmen mee gij: gij ligt (tegenwoôrdigen tied) ꞏ gij laagt (flejen tied)