Wt/zea/lachen

Zeêuws

Etymologie

Ziet bie lache

Omschrievienge

lachen

• lache
  1. in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland: de gewônen infinitief
  2. rest: 't gerundium (te-vurm)

Uutspraek

[lɑxŋ], [ˈlɑxən]

Vervoegienge

Ziet bie lache.

Vertaeliengen

Ziet bie lache.

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 518

Nederlands

Etymologie

Ziet bie lache.

Omschrievienge

lachen

1. lache
2. zelden lach, 't lachen, veraol in 't uutdruksel
   • zijn lachen niet kunnen inhouden

Uutspraek

• [ˈlɑxə(n) ~ ˈlɑχə(n)] (Nederlands in Nederland)
• [ˈlɑxə(n)] (Belgs-Nederlands)
• [ˈlaxə(n)] (Surinaoms-Nederlands)

Vervoegienge

infinitief	lachen
tegewoordigen tied	ik lach	wij lachen
	jij lacht	jullie lachen
	h/zij lacht	zij lachen
flejen tied	ik, jij, h/zij lachte	wij, jullie, zij lachten
gebieënde wieze	lach
onvoltoôid deêlwoôrd	lachend(e)
voltoôid deêlwoôrd	heeft gelachen
Ouwejaerse vurmen: jullie lacht (alternatieve vurm) ꞏ h/zij lache (anvoegende wieze) ꞏ lacht (gebieënde wieze meêrvoud) Vurmen mee gij: gij lacht (tegenwoôrdigen tied) ꞏ gij lachtet (loecht) (flejen tied)

Opmerkienge: de flejen tied loech, loechen kwam in 't Vroegnieuwnederlands vò.

Ontlêniengen en afstammeliengen

Ziet ok bie lache.

• lag Afrikaons
• lach, lag, lah Javindo
• lahen Petjoh

Bronnen

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'lachen'