Wt/zea/gruin

Limburgs

Etymologie

Deu brekienge uut ouwer greun, van Middelnederlands gruen, Oudnederlands gruon.

Beteikenisse

• groen (Sittard en omgevienge, Herkenbosch, Haaren)
  • Rood, gael en gruin zeen de kläöre die bie de vastelaovend heure.

Uutspraek

[ɣʀœi²n]

Verbugienge

gruine, gruint o, gruins partitieve genitief

Trappen van vergliekienge: gruinder, 't gruinste

In aore dialecten

greun, gruun, green, grien, grun, greujn

Nedersaksisch/Platduuts

Etymologie

Deu brekienge uut ouwer *greun, over Middelnederduuts grone van Oudsaksisch grōni.

Beteikenisse

• groen (Gronienge, Vriezenveen)

Uutspraek

[xrœin]

Verbugienge

gruine, gruins partitieve genitief

Trappen van vergliekienge: gruin(d)er, gruinst

In aore dialecten

• gruun Urkers, West- en Oôst-Veluws, Sallands, westelijk Achter'oeks, Drents (meêste dialecten), Westerkertiers
• greun/gröön Twents, oôstelijk Achter'oeks, Duusland
• groen (in 't westelijkste bitje van Gronienge)

Skepi

Etymologie

Uut 't Zeêuwse groen, wat-a in dien tied dienkelijk nog mee 'n naeslag wier uutgesproke.

Omschrievienge

• groen

Uutspraek

/grui̯n/