Wt/zea/doôddoeën

Zeêuws

Etymologie

Ziet bie doôd, doeë en doôddoeë.

Omschrievienge

doôddoeën

• doôddoeë
  1. in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland: de geweunen infinitief
  2. rest: gerundium (alleên as 't werkwoôrd zelfstandig gebruukt oor)
     • Ik bin vegetaoriër; nie da'k wat 'ebbe tegen 't doôddoeën van beêsten, mae meêr vò m'n eige gezond'eid.

Opmerkienge: as saemengesteld werkwoôrd ei doôddoeë de te-vurm doôd te doeën.

Uutspraek

[ˈdʊɐt̚ˌduːwən]

Opmerkienge: Dit woôrd ei noôit 'n lettergreepdraegende nasaol. De vurm doôddoen komt 'oôguut vò in 't Burgerzeêuws.

Vervoegienge

Ziet bie doôddoeë.

Dialectvarianten

• doôddoeë

Aore spelliengen

• dôôddoe:en Woordenboek der Zeeuwse Dialecten
• dôôddoeë, dôôddoewe angepaste Woôrdenboekspellienge

Vertaeliengen

Ziet bie doôddoeë en vermôre.

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 186