Wt/zea/braken

Nederlands

Etymologie

Van Middelnederlands braken 'radbraeke'. Afgeleide van braec/braak/braek. Beteikenis 'spoege' buten twuvel onder invloed van Nedersaksisch/Platduuts brekken en Duuts erbrechen.

Omschrievienge

braken werkwoôrd

1. braeke, vlas kneuze
2. spoege (uut de maege), kotse

Uutspraek

[ˈbraːkə(n)]

Vervoegienge

infinitief	braken
tegewoordigen tied	ik braak	wij braken
	jij braakt	jullie braken
	h/zij braakt	zij braken
flejen tied	ik, jij, h/zij braakte	wij, jullie, zij braakten
gebieënde wieze	braak
onvoltoôid deêlwoôrd	brakend(e)
voltoôid deêlwoôrd	heeft gebraakt
Ouwejaerse vurmen: jullie braakt (alternatieve vurm) ꞏ h/zij brake (anvoegende wieze) ꞏ braakt (gebieënde wieze meêrvoud) Vurmen mee gij: gij braakt (tegenwoôrdigen tied) ꞏ gij braaktet (flejen tied)

Afleiiengen

• braaksel

Saemenstelliengen

• nachtbraken
• radbraken
• uitbraken

Ontlêniengen in aore taelen

Opmerkienge: vò 't Neger'ollands kunne me an 'n Burgerzeêuwse variant braoke dienke.

• brage Deens
• brak Neger'ollands
• bråke Noors
• brâk Sranantongo
  • baláki Saramaccaons
• bråka Zweeds

Bronnen

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'braken'