Wt/zea/bijten

Nederlands

Etymologie

Van Middelnederlands biten, ziet bie biete.

Omschrievienge

bijten

• biete

Uutspraek

• [ˈbɛitə(n) ~ ˈbæitə(n)] (Nederlands in Nederland)
• [ˈbɛitə(n) ~ ˈbɛːtə(n)] (Belgs-Nederlands)
• [ˈbeitə(n)] (Surinaoms-Nederlands)

Vervoegienge

infinitief	bijten
tegewoordigen tied	ik bijt	wij bijten
	jij bijt	jullie bijten
	h/zij bijt	zij bijten
flejen tied	ik, jij, h/zij beet	wij, jullie, zij beet
gebieënde wieze	bijt
onvoltoôid deêlwoôrd	bijtend(e)
voltoôid deêlwoôrd	heeft gebeten
Ouwejaerse vurmen: jullie bijt (alternatieve vurm) ꞏ h/zij bijte (anvoegende wieze) ꞏ bijt (gebieënde wieze meêrvoud) Vurmen mee gij: gij bijt (tegenwoôrdigen tied) ꞏ gij beet (flejen tied)

Uutdruksels

Ziet ok hond, houtje, lip en stof.

• Dat bijt elkaar niet, dat biet mekaore nie, dat gae best saeme

Ontlêniengen en afstammeliengen

• byt Afrikaons

Bronnen

• Hans de Groot c.s. (red.), Idioomwoordenboek. Verklaringen en herkomst van uitdrukkingen en gezegden. Van Dale Lexicografie, Utrecht/Antwerpen, 1999: p. 63