Wt/zea/bark

Iengels

Etymologie

(schosse)

Over Middeliengels bark van Oudiengels barc, wat 't geleênd ei uut Oudnoôrds bǫrkr van Oergermaons *barkuz. Dienkelijk verwant an berk.

(blaffe)

Over Middeliengels barken enz. en Oudiengels beorcan van Oergermaons *berkaną. Uutendelienge van d'n Indo-Europese wortel *bʰerg- 'lewaoi maeke', uutgebreide vurm van *bʰer- 'zoeme'.

Omschrievienge

bark

zelfstandig naemwoôrd schosse
werkwoôrd de schosse afpelle
werkwoôrd blaffe(n)
zelfstandig naemwoôrd 'n blafje

Uutspraek

[bɑːk] Bris-Iengels
[bɑɹk] Amerikaons-Iengels

Verbugienge

barks meêrvoud

Vervoegienge

barks derde persoon ienkelvoud, barking tegenwoôrdig deêlwoôrd, barked flejen tied en voltoôid deêlwoôrd

Zweeds

Etymologie

Over Oudnoôrds bǫrkr van Oergermaons *barkuz, ziet ok boven bie Iengels.

Omschrievienge

bark g

schosse
barke, grôte zeilboôt

Uutspraek

[bɑːrk]

Verbugienge

	ienkelvoud		meêrvoud
	onbep.	bepaeld	onbep.	bepaeld
nom.	bark	barken	barkar	barkarna
gen.	barks	barkens	barkars	barkarnas