Wt/zea/afboere

Zeêuws

Etymologie

Van af- en boere; gedachte is da je d'r wat "vanaf 'aelt", an over'ouwt.

Omschrievienge

afboere

1. verdiene an 't boer wezen
2. (figuurlijk) in vòspoed leve

Uutspraek

[ˈɑfˌbuːrə]

Vervoegienge

infinitief	afboere(n)
gerundium	af te boeren(e)
tegewoordigen tied	ik boer af	oôns boere(n) af
	jie boer(t) af (boere(n) af)	julder boere(n) af
	'ie boer(t) af	'ulder boere(n) af
flejen tied	ik, jie, 'ie boerde(n) af	oôns, julder, 'ulder boerde(n) af
gebieënde wieze	boer(t) af
onvoltoôid deêlwoôrd	afboerende
voltoôid deêlwoôrd	ei af(g)eboerd
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Uutdruksels

• ʼt 'r Goed afboere
  1. 't 'r goed afbrienge
  2. slaege in wat moeilijks of gelukkigs

Varianten

• ofboere
• afboeren
• ofboeren

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 15