Wt/zea/één

Nederlands

Etymologie

Van Middelnederlands een; ziet vedder bie eên.

Omschrievienge

één

1. eên, êne (as telwoôrd)
2. zelfstandig naemwoôrd 't ciefer 1

Opmerkienge: as dit woôrd nie in de plekke van 't lidwoôrd een komt, bluve de streêkjes op de e's uut.

Uutspraek

• [eɪn] Nederlands in Nederland
• [eːn] Belgs-Nederlands, Surinaoms-Nederlands

Verbugienge

• ene zelfstandig (in beperkt gebruuk)
• eens genitief
• enen datief

Rangtelwoôrd

• eerste

as zelfstandig naemwoôrd

enen meêrvoud

Ontlêniengen in aore taelen

• ein Sranantongo
• ein me Tiriyó

Bronnen

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'een'