Wt/pms/përson-a

Piemontèis: përson-a

Nòm feminin

/pər'sʊ.ŋa/ (plural: përson-e)

1. Ent rassional e cossient con n'identità.
   • Manere ëd dì: Përson-a coma as dev: përson-a brava e bin educà. Përson-a privà: sitadin sensa ufissi pùblich. Sté drit an sla përson-a: sté con ël còrp bin drit.
   • Sinònim: òm.
2. Element gramatical ch'a detèrmina la forma verbal.
   • Manere ëd dì: Parlé për tersa përson-a, Traté për tersa përson-a: fé parlé n'àutr a sò pòst.

• Etimologìa: dal latin persona.
• An d'àutre lenghe: anglèis: person; fransèis: personne; italian: persona; sicilian: pirsuna; spagneul: persona.

Esempi d'usagi

1. Andé ëd përson-a. Andé an përson-a.

Sorgiss

Bré, Gribàud