Wt/mwl/hund

< Wt‎ | mwl
Wt > mwl > hund

Anglés Antigo

edit

  Eitimologie

edit
De l protogermánico *hundaz, de l proto-indo-ouropeu *ḱwṓ (perro).

Sustantibo

edit

hund, masculino

  1. (Animal) perro (Canis lupus familiaris)

Declinaçon

edit
hund (declinaçon fuorte cun raíç -a)
Caso Singular Plural
Nominatibo hund hundas
Acusatibo hund hundas
Genitibo hundes hunda
Datibo hunde hundum

Decendientes

edit


  Eitimologie

edit
De l protogermánico *hundą, de l proto-indo-ouropeu *ḱm̥tóm.

Numaral

edit

hund, neutro

  1. (Cardinal) cien

Declinaçon

edit
hund (declinaçon fuorte cun raíç -a)
Caso Singular Plural
Nominatibo hund hund
Acusatibo hund hund
Genitibo hundes hunda
Datibo hunde hundum

Decendientes

edit

Dinamarqués

edit

  Eitimologie

edit
De l nórdico antigo hundr, de l protogermánico *hundaz, de l proto-indo-ouropeu *ḱwṓ (perro).

Sustantibo

edit

hund, quemun

  1. (Animal) perro (Canis lupus familiaris)

Gótico

edit

Romanizaçon

edit

hund

  1. romanizaçon de 𐌷𐌿𐌽𐌳

Noruegués Bokmål

edit

  Eitimologie

edit
De l nórdico antigo hundr, de l protogermánico *hundaz, de l proto-indo-ouropeu *ḱwṓ (perro).

Sustantibo

edit

hund, masculino

  1. (Animal) perro (Canis lupus familiaris)

Noruegués Nynorsk

edit

  Eitimologie

edit
De l nórdico antigo hundr, de l protogermánico *hundaz, de l proto-indo-ouropeu *ḱwṓ (perro).

Sustantibo

edit

hund, masculino

  1. (Animal) perro (Canis lupus familiaris)

Saxon Antigo

edit

  Eitimologie

edit
De l protogermánico *hundaz, de l proto-indo-ouropeu *ḱwṓ (perro).

Sustantibo

edit

hund, masculino

  1. (Animal) perro (Canis lupus familiaris)

Sueco

edit

  Eitimologie

edit
De l sueco antigo hunder, de l nórdico antigo hundr, de l protogermánico *hundaz, de l proto-indo-ouropeu *ḱwṓ (perro).

Sustantibo

edit

hund, quemun

  1. (Animal) perro (Canis lupus familiaris)
Declinaçon de hund 
Singular Plural
Andefenido Defenido Andefenido Defenido
Nominatibo hund hunden hundar hundarna
Genitibo hunds hundens hundars hundarnas