Wt/lad/abocar

< Wt‎ | lad
Wt > lad > abocar

Judeo-Español edit

Formas alternativas edit

  • abokar (Ortoǵrafías Aki Yerushalayim, Francesa , Svenska y Turka)
  • aboquar (Ortoǵrafía Francesa)
  • אבוקאר (Ortoǵrafía Ebrea)

Etimolojía edit

De a- + boca + -ar

Pronunciación edit

  • AFI: /a.boˈkaɾ/

Verbo edit

abocar

  1. (transitivo) Torcer un parte del puerpo (la caveça, la espalda) verso abaxo.
    En la classa de yoga aboquìmos la espalda fin a que la caveça tocaría embaxo.
    En caminando, no aboques la espalda, si no te sale kambura.
  2. (intransitivo) Abocarse
    Abocar por la ventana es muy danĵeroso.

Dichas edit

Conjugación edit


Biervos derivados edit

Treslados edit



Castiliano edit

Etimolojía edit

De a- + boca + -ar

Pronunciación edit

  • AFI: /a.βoˈkaɾ/

Verbo edit

abocar

  1. (transitivo) Vaziar el contènido de un bocal o de un saco al otro, apegando las bocas.
    Abocamos el agua de la garrafa a la botella sin derramar una gota.
  2. (transitivo) Hazer que una persona se acerque a una situación perikoloso, danzheroso.
    Una sórdida historia de amor que lo aboca al fracaso.
    Su indecisión lo abocó al fracaso.
    Verse abocado a un peligro.
  3. (transitivo) Acercar a taşirear armas a un lugar.
    Estaba abocando la artillería.
  4. (transitivo) (desusado) Aferrar o detener con la boca.
  5. (intransitivo) Arrivar a un fin, a un cavo.
    Todo cuento aboca a un final feliz.
  6. (intransitivo) (Marina) Empeçar a entrar a un canal, porto, río i otros.
    El barco abocó en el estrecho.

Catalán edit

Etimolojía edit

De a- + boca + -ar

Pronunciación edit

  • [ə.βuˈka] (or.), [a.βoˈka] (n-occ.), [a.βoˈkaɾ] (val.) (AFI)

Verbo edit

  1. (transitivo) Aboltar un bocal para vaziar su contènido.
  2. (transitivo) Vaziar el contènido de un bocal o de un saco al otro, apegando las bocas.
  3. (transitivo) Vaziar el contènido de un bocal, de un saco o de un jarro a la tierra.
  4. (transitivo) Acercar una cosa a un lugar.
  5. (transitivo) Gastar munchas parás para escapar un hecho.

Gallego edit

Etimolojía edit

De a- + boca + -ar

Verbo edit

  1. (transitivo) Aferrar con la boca.
  2. (transitivo) Vaziar el contènido de un bocal o de un saco al otro, apegando las bocas.
  3. (transitivo) Giar un perro verso una persona, animal o cosa.
  4. (transitivo) Pescar con olta.
  5. (transitivo) Quedar, imobilisar una vaca, un buey, un toro i otros, en deteniendo de su caveça i metiendo los dedos a su nariz.
  6. (transitivo) Arrivar a un canal, porto, río i otros.
  7. (transitivo) Ir a havlar con una persona o un kliente de boca a boca, sin corredor, en especial para el negocio.
  8. (transitivo) Hazer la boca al çapato o adovar la boca del çapato.
  9. (transitivo) Provokar a un perro para que atake.

Oksitano edit

Etimolojía edit

De a- + boca + -ar

Verbo edit

  1. (transitivo) Vaziar (un aguento)

Portugés edit

Etimolojía edit

De a- + boca + -ar

Verbo edit

  1. (transitivo) Aferrar con la boca.
  2. (transitivo) Arrivar a la entrada de (un río, canal i otros)