جاوید راز تے عاقب ستیانوی
جاوید راز
کسے پچھیا مقصد شاعری دا اگو ہور جواز چا رکھیئے
متاں چہرے توں کوئی پڑھ لیوے بھولا پن انداز چا رکھیئے
نالے اکھ نوں غم دے ماتم توں ساری زندگی باز چا رکھیئے
تیرا راز لکاوناں لازمی ہا ناں اپنا؛ راز؛ چا رکھیئے
عاقب
بہوں اوکھی اے ناں دی لج رکھنی اس ناں دا بھرم ونجا نہی
چنگا راہسے سوچ کے قدم اٹھا ناں اپنا راز رکھا نہی
بھلی پئو نہی سرمفہوم دی رکھ اوئے گل کر کے گل پرتا نہی
ہیں راز تاں عاقب دل اچ رھو سرعام زبان تے آ نہی
جاوید راز
ناں جدن دا رکھیئے سہوں رب دی ایدا بھرم ونجایا میں نہی
مینوں یاد اے وعدہ بچپن دا کسے وقت بھلایا میں نہی
سو کوڑ کیتن مجبوریاں توں اک سچ دوہرایا میں نہی
مینوں ملکھ پھرول کے رج گیا ہے تیرا راز دسایا میں نہی
عاقب
جداں گھل پئے جھکھڑ وچھوڑیاں دے توں تیز تراز ناں راہسے
جذبات دے پر زخمیی ویسن توں قابل پرواز ناں راہسے
ترٹ ویسن ناز نزاکتاں دے او ایڈا مائیا ناز ناں راہسے
او میرے دل اچ ہیں تاں راز سدیسے گیوں نکل تاں راز ناں راہسے
جاوید راز
تیری جرات اے توں مینوں وسر ویسے تینوں قسمیں پچنئی کجھ نہی
مینوں اپنے ناں توں وکھ تاں کر تیرے ناں نال جچنئی کجھ نہی
تیرے دل مجبور دی عادت نوں بنا راز دے رچنئی کجھ نہی
او مینوں دل چوں کڈھ کے ویکھ تاں سہی تیرے دل اچ بچنئی کجھ نہی
عاقب
توں نازک ہیں ودا ناز کریں تیرے ناز سنبھال کے رکھساں
تیرے عاقب سوہنیاں ہونٹھاں دی آواز سنبھال کے رکھساں
دعائیں منگساں نیک انجام دیاں آغاز سنبھال کے رکھساں
او رہیا وعدہ قبر دے ویندیاں تائیں میں راز سنبھال کے رکھساں
جاوید راز
اے راز دو دلاں دا وعدہ ہے ایدا مقصد عام ناں سمجھے
ایدھی ہے پرواز ثریا تائیں کوئی پست مقام ناں سمجھے
ونجے مر ایدے پہرے داریاں وچ زندگی ناکام ناں سمجھے
تینوں قبر تائیں رکھن دی چس اوسی اس راز نوں عام ناں سمجھے
عاقب
توں مقصد ہیں میری زندگی دا تینوں کدن میں آکھیا عام ایں
ساری زندگی گھٹ نہی ہو سکدا تیرا دل چوں قدر مقام ایں
میتھے عاقب راز فروشی دے او کجھ سوچ کے لا الزام ایں
او میں وی ملکھ چو ٹرن دا کوئی نہی راہنا تووی ہو ویسے بدنام ایں
جاوید راز
بدنامیاں توں جے ڈردا ہیں وت رکھ مینوں اکھ دے تل اچ
مینوں کدی وی ہنج ناں بنن دیوی تر اکھیاں دی جھل مل اچ
ہاسا عام بنائی نہی محفل دا رکھ بس مسکان یا کھل اچ
بندے دیون تاں آدین اگاں ناں دیوی اس راز نوں رکھی دل اچ
عاقب
دل چیر کے نکل تاں وکھری گل اے تیرا ناز پیارے جند توں
او تیرے لوڈ توں ہس کے بولن دا انداز پیارے جند توں
جیں قلم نوں سوز عطاء کیتے او ساز پیارے جند توں
جند دے کے راز بچا لیساں مینوں راز پیارے جند توں
جاوید راز
توں آخری ٹیک ہیں زندگی دی کدی دھوکا کاش ناں کریں
میں رجا وداں وقت پرستاں توں مینوں توں پرباش ناں کریں
دھکا دے کے اپنی چوکھٹ توں مینوں جیندیاں لاش ناں کریں
تیرے سر تے میں ودا راز سدینا مینوں دھکل کے فاش ناں کریں
آخری بند جاوید راز
توں رنج ہیں یا میں تیتھے رنج ہاں اجے راز نچوڑ وی کائی نہی
جداں پک ہیئ اساں اک دوئی نوں کدی سگناں چھوڑ وی کائی نہی
اساں دوہاں دی ثالثی کیئں کرنی کسے سگناں جوڑ وی کائی نہی
توں من سمجھا میں تن سمجھائی تریے بندے دی لوڑ وی کائی نہی