Νικόμαχος (ἤκμασε περὶ τὸ 375 π.Χ.) ἦν ὁ πατὴρ Ἀριστοτέλους τοῦ φιλοσόφου. Ἡ Σοῦδα ἀποδίδωτι αὐτὸν ἰατρὸν εἶναι, καὶ Σταγειρίτην, ἔκγονον τοῦ Νικομάχου, υἱοῦ τοῦ Μαχάονος, υἱοῦ τοῦ Ἀσκληπιοῦ [1]. Ὁ Γρίνιλ λέγει αὐτὸν ἔχειν καὶ ἕτερον υἱὸν ὀνόματι Ἀρίμνηστον καὶ θυγατέρα ὀνόματι Ἀριμνήστην, ἐκ τῆς γυναίκης αὐτοῦ Φαιστίδος, καὶ αὐτῆς ἐκγόνου τοῦ Ἀσκληπιοῦ. Ἦν φίλος καὶ ἰατρὸς τοῦ Ἀμύντου Β', βασιλέως τῆς Μακεδονίας μεταξὺ τοῦ 393 π.Χ. καὶ τοῦ 369 π.Χ.[2] Τὰ Ἠθικὰ Νικομάχεια, τὸ ἔργον τοῦ Ἀριστοτέλους περὶ τῆς ἠθικῆς, ἀφιερώθη ἴσως που τῷ πατρὶ αὐτοῦ Νικομάχῳ. Ὁ τοῦ Ἀριστοτέλους υἱὸς ἐκαλεῖτο καὶ αὐτὸς Νικόμαχος.