Wp/grc/Γουσταῦος Φλωμπέρ

Γουσταῦος Φλωμπέρ (Gustave Flaubert), γεγ. τῇ 12 Δεκεμβρίου 1821 ἐν τῷ Ῥουέν, θαν. τῇ 7 Μαΐου 1880 ἐν τῷ Canteleu (Νορμανδία), Γαλλίκος συγγραφεύς ἦν.

Βίος

Ὑιός ὦν σεβαστού καὶ πλουσίου ἰατρού ἐσπούδασε ἐν τῇ ἀρχή καὶ τὴν ἰατρικήν, ἀλλά ταχέως τὸν νοῦν προσείχε τῇ λογοτεχνίᾳ. Μετά ζηλού ἐπητήδευε τοῖς ποιητικοίς έργοις, όπου εἰδικώς ὁ Βίκτωρ Οὐγκώ καὶ ὁ Λόρδος Βύρων ἐγένοντο παραδείγματα. Αὐτήν τὴν ῥομαντικὴν κατεύθυνσιν ύστερον έλιπε στράφεις πρὸς τὴν ἀντίθετον πλευράν. Προσπαθεί νῦν διαγράψαι τὴν πραγματικήν ζωήν.

Madame Bovary

Έν ἀπό τῶν ἀποτελεσμάτων τούτων τῶν προσπαθειών ἦν τὸ μυθιστόρημα Madame Bovary (1857), ὃ εὑρίσκηται πρωτοποριακόν διὰ τὴν νατουραλιστικήν σχολήν τοῦ Γκονκούρ ἢ τοῦ Αἰμιλίου Ζολά. Ἐστίν ἡ θλιβερά ἱστορία μιάς γυναικός παρακουομένης ὑπὸ τῆς ἐπαρχίας, ἣν διηγείται ὁ ποιητής μετά ἀπαραιτήτης πιστότητος καὶ κρύους ἐν αὐστηρᾷ γλώσσῃ.

Salammbô

Όλιγον μετά τούτο ἀποδημεί εἰς τὴν Τυνησίαν, όπου λαγχάνει τῆς ιδέας γράψαι τὴν ἱστορικήν-ἀρχαιολογικήν ἱστορίαν Salammbô (1862). Πρόκειται περὶ τῆς ἐπαναστάσεως τῶν μισθοφόρων κατά Καρχήδονος τῷ χρόνω τοῦ Ἁμίλκας, τοῦ πατρός τοῦ Ἁννίβα. Τὰ ἁπάντα ἐστίν περιγραφή τῆς ἐσωτερικής καὶ ἐξωτερικής φύσεως ταύτης τῆς μεγαλοπόλεως τῶν Φοινίκων σχεδιασμένα μέν λαμπρᾲ μεγαλοπρεπείᾳ, ἀλλά χωρίς πραγματικής ζωής.

Ύστερον δημοσίευονται: τὸ L'éducation sentimentale. Histoire d'un homme jeune (1869), ὃ έτι μάλλον άπηρον ἐστίν ἢ τὸ Madame Bovary. Τόδε τὸ έργον ἔκαμνε παράξενον ἐντύπωσιν ἐν τῷ κοινώ. Τὸ έργον La Tentation de Saint Antoine (1874) ἐστίν πνευματώδης ἀλλά τρύχουσα φιλοσοφική καὶ πολιτιστική ἱστορία φανταστική.

Τέλος γράφονται τρία καθαρά διηγήματα, τὰ Trois Contes (1877). Πολιτικόν δράμα μετά τοῦ τίτλου Le Candidat οὐκ έχει ἐπιτυχίαν ἐν τῷ θεάτρῳ Vaudeville ἐν έτει 1874. Οὕτως πικραμένος καὶ ἐξ αἰτίας τῶν πολιτικών πραγμάτων, ὁ Φλωμπέρ, ὁποίος ὑπέφερε ἀπό κρίσεων, ἀναχωρεί εἰς τὴν ἐρημίαν τοῦ κτήματος Croisset τοῦ οὐ μακρώς ἀπό τοῦ Ῥουέν όντος. Άλλος κατοικών ταύτης τῆς ἐπαυλίδος - πρό τοῦ Φλωμπέρ - ἦν ὁ Abbé Prevost. Ἐκεί γράφει έτι τὸ μισανθρωπικόν καὶ σατιρικόν μυθιστόρημα Bouvard et Pécuchet (1881).

Ἐν τῷ Ῥουέν μνημείον υπὲρ τοῦ μεγάλου συγγραφέως ἱδρύεται ἐν έτει 1890.

Πηγή

Meyers Großes Konversations-Lexikon, τόμος 6. Λειψία 1906, σ. 666, ὃ ἀναγιγνώσκεται τῇδε.

Οὐικικοινά

Ἰδὲ τὰς εἰκόνας καὶ τὰ κοινὰ τὰ ἄλλα περὶ τοῦ Γουσταύου Φλωμπέρ