Radosav Medenica (Lugovi kod Kolašina, 25. 5. 1897. – Beograd, 29. 10. 1987) crnogorski je filolog i folklorista.
Biografija edit
Radosav Medenica rođen je u Lugovima kod Kolašina. 1897. godine. Gimnaziju je završio u Podgorici. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu njemački jezik i književnost 1922. godine. Radio je kao profesor Četvrte i Druge gimnazije u Beogradu. Bavio se proučavanjem usmene epike, a ogledao se i kao kjiževni kritičar, prevodilac i pisac udžbenika. Jedan je od pokretača časopisa "Zapisi". Bio je osnivač i urednik (s Alojzom Šmausom) Priloga proučavanju narodne poezije (1934–1939). S njemačkog je preveo Gezemanovo djelo "Čojstvo i junaštvo starih Crnogoraca". Umro je u Beogradu 29. oktobra 1987.[1]
Djela edit
- Banović Strahinja u krugu varijanata i tema o neveri žene u narodnoj epici (1965);
- Crnogorske anegdote (antologija, 1967);
- Naša narodna epika i njeni tvorci (1975);
- Nekoliko najistaknutijih problema naše usmene (narodne) epike (1986);
- Erlangenski zbornik (s Dobrilom Aranitovićem, 1989).
Literatura edit
- Nikola Racković: Leksikon crnogorske kulture, DOB, Podgorica, 2009.