Puniša Perović (Šobajići kod Danilovgrada, 5. 5. 1911. – Beograd, 27. 3. 1985) crnogorski je književnik i politički radnik.
Biografija edit
Gimnaziju je završio u Nikšiću, a Pravni fakultet studirao je u Beogradu. Jedan je od organizatora ustanka u Crnoj Gori 1941. godine i politički rukovodilac proleterskih brigada. U ratu je bio urednik Riječi slobode, Pobjede i Narodne borbe. Pokrenuo je biblioteku Riječi slobode i Narodne borbe u kojoj je početkom 1945. izašao Komunistički manifest. Bio je organizator partizanske štampe, a nakon rata ministar prosvjete Crne Gore.[1] Jedno vrijeme je bio direktor Borbe i Instituta za radnički pokret, te glavni i odgovorni urednik Naše Stvarnosti. Dobitnik nagrade AVNOJ-a i narodni heroj.[2]
Djela edit
- Četnička izdaja u svjetlosti dokumenata (1944),
- Sa srpskim proleterima (1953),
- Na teme dana (1957),
- Savremeni međunarodni radnički pokret (1959),
- Julske vatre (1961),
- Ratni motivi (1962),
- Pregled istorije međunarodnog radničkog pokreta (1972),
- Crveno sjeme, zbirka poezije (1979),
- Razgovori o književnosti (1984).
Izvor edit
Nikola Racković, Leksikon crnogorske kulture, DOB, Podgorica, 2009.