Nikola Burović (Perast 1655. – Perast 1737), crnogorski je pisac.
Biografija edit
Nikola Burović višestruko je zanimljiva ličnost peraške istorije druge polovine XVII i prve polovine XVIII stoljeća. Između pomorstva, trgovine, hajdučije i ratova, Perast je kao granični grad tokom naznačenoga perioda prolazio jednu od dinamičnijih faza u svojoj povijesti, obilježenu ekonomskim i privrednim procvatom te snažnim kulturnim zamahom. S pomenom u izvorima prvi put već 1562. godine (u prvobitnome obliku Buro), familija Burović imala je znatnijega udjela u pisanju peraške istorije ranoga novovjekovlja.
O godini rođenja i smrti Nikole Burovića ne postoje precizni podaci, no u arhivskoj građi koja nam je dostupna postoji veliki broj dokumenata na osnovu kojih se može rekonstruisati njegova biografija. Pretpostavlja se da je rođen 1655. godine, a da je umro 1737. godine. Njegov bogati životopis mogao bi se podijeliti na četiri segmenta: ratničku, pomorsku, gradsku i književnu djelatnost. Kao ratnik Burović se pominje u gotovo svim važnijim okršajima u peraškoj okolini, ali i na drugim bojištima osobito Morejskoga rata, koje je Mletačka Republika imala s Osmanskim Carstvom krajem XVII i početkom XVIII vijeka. Učestvovao je, najčešće kao komandant vojnih odreda, u bitkama kod Corona (1685), Modona (1686), Herceg Novog (1687), Korče u jugoistočnoj Albaniji (1688), Grahova i Cetinja (1692), Trebinja i Klobuka (1694) te Bara (1717) i Ulcinja (1718). Tokom 1695. godine bio je u posebnoj misiji na Cetinju, na Neretvi, u Trebinju i nekim drugim mjestima, a Mlečani su ga imenovali i guvernerom Carina i Trebinja (1694). Kao pomorac Burović je često angažovan na poslu prijevoza pšenice, vina, mesa i dr. namirnica, od Corone i Leventa, do Drača, Korčule, Venecije i drugih destinacija. I u gradskome životu Perasta Burović je ostavio vidna traga, kao punomoćnik, sudija, poslanik kod viših mletačkih vlasti te načelnik u više navrata. Dao je značajni doprinos izgradnji Crkve Svetoga Nikole, a darivao je i crkvu Gospe od Škrpjela. Pripadao je bratovštini Gospe od Karmela i bratovštini Presvetog Sakramenta.
Od posebna je značaja Burovićev književni rad. Gracija Brajković utvrdio je da su Burovićevom rukom pisani ovi rukopisi: 1. Zbirka pjesama u Zbirci Baltazara Bogišića u Cavtatu; 2. Peraška crkvena pjesmarica u Nadžupskome arhivu u Perastu; 3. Prijepis Gučetićeve Dalide u Nadžupskome arhivu u Perastu; 3. Zbornik dubrovačkih pjesnika u HAZU u Zagrebu; 5. Dva prijepisa Vetranovićeve Istorije od Dijane, jedan u Nadžupskome arhivu u Perastu, a drugi pronađen u Milanu.
No osim što se bavio prepisivačkim i zapisivačkim radom, Burović se i sam ogledao kao pjesnik. Sačuvana je njegova prigodnica „U pohfalu prisvijetloga i pripoštovanoga gospodina Vicka Zmajevića arkibiskupa zadarskoga, gospodičića peraškoga. Godište 1713.“, a Brajković mu pripisuje i nekoliko pjesama iz zbornika koji se čuva u Cavtatu.[1]