Jovan Erdeljanović (Pančevo, 12. novembar 1874 – Beograd, 12. februar 1944) je srpski etnolog.
Biografija edit
Jovan Erdeljanović rođen je 12. novembra 1874. godine u Pančevu. Diplomirao je 1897. godine na Istorijsko-filološkome odśeku Velike škole u Beogradu, a u Beču, Berlinu, Lajpcigu i Pragu nastavio studije etnologije. U Pragu je doktorirao etnologiju s arheologijom i slovenskom filologijom.
Bio je profesor etnologije na Beogradskome univerzitetu, član SANU, član Skopskoga naučnog društva, počasni član Matice srpske u Novome Sadu, redovni član Naučnoga društva „Ševčenko“ u Lavovu, član Češkoslovačkoga geografskog društva u Pragu, član Slovenskoga instituta u Pragu itd.
Umro je u Beogradu 12. februara 1944. godine.
Crna Gora edit
Znatan dio svojih etnoloških istraživanja Erdeljanović je posvetio Crnoj Gori. O crnogorskoj etnološkoj problematici objavio je dvije monografije, Stara Crna Gora i Kuči, Bratonožići i Piperi, te studiju Etničko srodstvo Bokelja i Crnogoraca. Kao dosljedni Cvijićev učenik promovisao je teoriju o srpskom etničkom karakteru Crnogoraca, što je naučno utemeljeno osporio etnolog Špiro Kulišić u knjizi O etnogenezi Crnogoraca.[1]
Literatura edit
- Špiro Kulišić, O etnogenezi Crnogoraca, Pobjeda, Titograd, 1980.
- Adnan Čirgić, Dijalektolozi i crnogorski jezik (do sredine XX vijeka), ZUNS, Pogorica, 2014.