Janko Vukotić (Čevo, 18. februar 1866 — Beograd, 4. februar 1927) je bio 8. ozrnićki serdar (1907), divizijar (1914) Crnogorske vojske, preśednik vlade, vojni ministar (1905, 1913) i načelnik štaba Vrhovne komande (1913) Kraljevine Crne Gore, đeneral-ađutant kralja Nikole Prvog, armijski general (1926), član Vojnog savjeta i kasnije ađutant kralja Aleksandra Karađorđevića u vojsci Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. U Prvom balkanskom ratu je zapovjedao Istočnim odredom, a u Drugom balkanskom ratu je bio na čelu divizije. Na početku Prvog svjetskog rata bio je načelnik crnogorske Vrhovne komande, zatim komandant Hercegovačkog odreda i Sandžačke vojske. Za načelnika Vrhovne komande je ponovo postavljen 17. januara 1916. Posle kapitulacije crnogorske vojske pod napadom Srpske vojske 1918. godine odveden je u zarobljeništvo te od 1919. godine je primljen u Jugoslovensku vojsku, a 1926. je unapređen u čin armijskog generala.
Mojkovačka bitka 6.-7. januar 1916.
editKao komadant Sandžačke vojske Kraljevine Crne Gore učesnik je Mojkovačke bitke (6. januar - 7. januar 1916.) kada je Crnogorska vojska se žrtvovala da bi saveznik, poražena Srpska vojska prebjegla preko Crne Gore i Albanije pred Austrougarskom vojskom. Nakon bitke jedno vrijeme je proveo u zatvoru Boldogason kao zarobljenik.