| وارث زاگرس و اسب و بلوطی تو هنوز | | ایل من گر چه گرفتار سکوتی تو هنوز |
| سهم تو شاه شدن بود وزیرت کردند | | ایل من گر چه جوان بودی و پیرت کردند |
| سالها نام تو در کنج فراموشی بود | | ایل من گر چه غرور تو سیاووشی بود |
| ستم ها به تو و رستم زالت کردند | | ایل من گر چه به یک عربده لالت کردند |
| نام تحقیر به رفتار نجیبت دادند | | ایل من گر چه به ترفند فریبت دادند |
| کلاغان به عقابان تو منقار زدند | | ایل من گر چه درختان تو را دار زدند |
| وحشت آلوده گرفتند تفنگت را هم | | ایل من گر چه رهاندند پلنگت را هم |
| برای تو شبی بدتر از این می خواهند | | ایل من گر چه تو را خانه نشین می خواهند |
| باد آمد همه ی دار و ندارت را برد | | ایل من گر چه خزان ذوق بهارت را خورد |
| بارها خنده به اندوه لباست کردند | | ایل من گر چه به طاغوت قیاست کردند |
| یوسفت کرده و هر بار به گرگت دادند | | ایل من گر چه لقب های بزرگت دادند |
| تیشه بر ریشه ی اندیشه و فرهنگ زدند | | ایل من گر چه به تاریخ تو نیرنگ زدند |
| خوانده بر چینه خروسان و تو خوابت برده است | | ایل من در پی موسایی و آبت برده است |
| ترکه ات کو درکت کو دهل و سازت کو | | ایل من دشت گل و زرده و تارازت کو |
| پشت خاکستر هر طایفه آتش مرده است | | گر چه چندیست در این ایل سیاوش مرده است |
| ذره ای عاطفه در قلب الازنگی نیست | | ایل من گاله بزن موسم دلتنگی نیست |
| آب در چاله ی این ایل و تبارت کردند | | ایل من فتنه گران هفت و چهارت کردند |
| با همین شعبده سردار اسعد را کشتند | | ابتدا در سر ما نور خرد را کشتند |
| داغ سهراب برای جگر سال بس است | | ایل من جار بزن شیون و دندال بس است |
| پاسخ عشق ستم نیست خدا می داند | | ایل من حق تو غم نیست خدا می داند |
| همه را بر گردان چادر و اسب و رمه را برگردان | | ایل من کوچ کن امشب کوچ کن |
| پوچ است آخرین راه نجات همه ی ما کوچ است..... | | زندگی بی حرکت شور ندارد |