Wt/zea/kloek

Zeêuws

Etymologie

Over Middelnederlands cloec van Oergermaons *klōk(k)az 'slim'. Uutendelienge dienkelijk van Oer-Indo-Europees *glōk-ná-. 't Nedersaksisch/Platduutse klook (enz.) en 't Duutse klug è d'oôrsproenkelijke beteikenisse g'ouwe.

Omschrievienge

kloek

1. bievoegelijk naemwoôrd flienk, groôt, stevig, zòwè van mensen en beêsten as van eten gezeid
2. zelfstandig naemwoôrd v kloeke, klok'oen

Uutspraek

[kluk]

Verbugienge

bievoegelijk naemwoôrd

kloeken m, kloeke, kloeks partitieve genitief

• Trappen van vergliekienge: kloeker, kloekst
• Afleiiengen: kloekte

zelfstandig naemwoôrd

kloeken meêrvoud, kloeketje verkleinwoôrd

Saemenstelliengen

• kloekmoedig

Uutdruksels

• Kloek stae, zat weze, genoeg gegete è

Ontlêniengen in aore taelen

• kluken Neger'ollands
• kluk Skepi

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 449-50

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'kloek'