Wt/zea/d'n dieën

Zeêuws

Omschrievienge

d'n dieën

• Zelfstandig gebruukt anwiezend vònaemwoôrd vò varre weg, om te verwiezen nae eên van 'n groep diengen daer-a van tevôren over geklapt wier. Impresiepe allêne bie mannelijke woôrden.
  • A'k moe kieze, neme 'k d'ndieën.

Uutspraek

[dənˈdiːjən]

Verbugienge

Zeêuwse anwiezende vònaemwoôrden

	m (bdhtV)	m (aors)/v/meêrvoud	o
kortbie
bievoegelijk	dezen (dizzen)	deze (dizze)	dit
zelfstandig	d'n dezen (d'n dizzen)	de deze (de dizze)	ditte
verre
bievoegelijk	dien, dieën	die, dieë	dat
zelfstandig	d'n dieën	de dieë	datte

Aore spelliengen

d'ndieën