Wt/zea/werpen

Nederlands

Etymologie

Over Middelnederlands werpen en Oudnederlands werpan van Oergermaons *werpaną. Dienkelijk van d'n Indo-Europese wortel *uergw- 'goôie'; onregelmaetige -p- is dan te verklaeren uut dissimilaotie (*werkwaną > *werpaną).

Omschrievienge

werpen

1. goôie (vreêd schrieftaelig en 'n bitje ouwerwes)
2. joengen op de waereld zette, baere (van beêsten gezeid)

Uutspraek

• [ʋɛrpə(n)], [ʋɛɻpə(n)], [ʋɛʀpə(n)] (Nederlands in Nederland)
• [β̞ɛrpə(n)] (Belgs-Nederlands)
• [wɛrpɘ(n)] (Surinaoms-Nederlands)

Vervoegienge

infinitief	werpen
tegewoordigen tied	ik werp	wij werpen
	jij werpt	jullie werpen
	h/zij werpt	zij werpen
flejen tied	ik, jij, h/zij wierp	wij, jullie, zij wierpen
gebieënde wieze	werp
onvoltoôid deêlwoôrd	werpend(e)
voltoôid deêlwoôrd	heeft geworpen
Ouwejaerse vurmen: jullie werpt (alternatieve vurm) ꞏ h/zij werpe (anvoegende wieze) ꞏ werpt (gebieënde wieze meêrvoud) Vurmen mee gij: gij werpt (tegenwoôrdigen tied) ꞏ gij wierpt (flejen tied)

Afleiiengen

• werper nomen agentis
• worp

Ontlêniengen in aore taelen

Ziet ok bie werpon (Oudnederlands) en warpen (Nedersaksisch).

• werp Papiaments
• верповать (verpovát') Russisch

Bronnen

• Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'werpen'