Wt/zea/spuwen

Nederlands

Etymologie

Van Middelnederlands spuen, ziet vadder bie spoege.

Omschrievienge

spuwen werkwoôrd

• spoege, spieë (uut de mond) (veraol schrieftaele)

Uutspraek

[ˈspyu̯ə(n)]

Vervoegienge

infinitief	spuwen
tegewoordigen tied	ik spuw	wij spuwen
	jij spuwt	jullie spuwen
	h/zij spuwt	zij spuwen
flejen tied	ik, jij, h/zij spoog, spuwde	wij, jullie, zij spogen, spuwden
gebieënde wieze	spuw
onvoltoôid deêlwoôrd	spuwend(e)
voltoôid deêlwoôrd	heeft gespogen, gespuwd
Ouwejaerse vurmen: jullie spuwt (alternatieve vurm) ꞏ h/zij spuwe (anvoegende wieze) ꞏ spuwt (gebieënde wieze meêrvoud) Vurmen mee gij: gij spuwt (tegenwoôrdigen tied) ꞏ gij spoogt (flejen tied)

Synoniemen

• spugen