Wt/zea/rub

Iengels

Etymologie

Over Middeliengels rubben van Oergermaons *rubbōną, variant van *reufaną 'scheure'.

Omschrievienge

rub

1. werkwoôrd vrieve
2. zelfstandig naemwoôrd 'n moment van vrieven, 'n aoie

Uutspraek

• [ɹɐb] (Brits-Iengels)
• [ɹʌb] (Amerikaons-Iengels)

Verbugienge

rubs meêrvoud

Vervoegienge

rubs darde persoôn ienkelvoud, rubbed flejen tied, rubbed voltoôid deêlwoôrd, rubbing onvoltoôid deêlwoôrd

Afleiienge

• rubber

Ontlêniengen in aore taelen

• lobi Sranantongo
• rabim Tok Pisin