Wt/zea/mokke

Zeêuws

Etymologie

Waerschienlijk bin mokke 'kanne' en mokke '’aeveloôs wuuf' 'tzelfde woôrd, en moet 't verband ore gezocht in 'klute, kloemp, stik aerde.' Komt in 't Middelnederlands vò as mocke en in 't Oudnederlands as mocca.

Omschrievienge

mokke v

1. kanne of aeren beker mee 'n ôre, om uut te drienken of te scheppen.
2. 'aeveloôs vies wuuf
3. vuulte van 't vlas
4. werkwoôrd môke, 'n klein bitje regene Walchers (Middelburg, Oôskappel)

Uutspraek

[ˈmɔkə ~ ˈmʌkə]

Verbugienge

mokken meêrvoud, mokje verkleinwoôrd

Vervoegienge

infinitief	mokke
gerundium	te mokke(n)
tegewoôrdigen tied	't mok(t)
flejen tied	't mokte
onvoltoôid deêlwoôrd	mokkende
voltoôid deêlwoôrd	't ei gemokt
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Ontlêniengen in aore taelen

• moku Berbice-Nederlands
• mok Skepi
• moko Sranantongo

Vertaeliengen

beker

• Iengels: cup
• Limburgs: tas v, baeker m

• Nederlands: mok v, kroes v

Bronnen

• Dr. Ha.C.M. Ghijsen (red.), Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 1964, ¹⁰1998: blz. 599

• K. Fraanje c.s. (red.), Supplement Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 2003: blz. 169

• Nicoline van der Sijs (2010, saemenstellienge), Etymologiebank

• Nicoline van der Sijs (2015, saemenstellienge), Uitleenwoordenbank bie 't trefwoôrd 'mok'