Wt/szl/Klara

Ślōnskŏ gŏdka

Klara

Rzeczownik - Włŏsne miano

Klara b. z.

[1] Postrzodkowŏ gwiŏzda Klarowego Układu, naôbkoło keryj krōnży Ziymia

Deklinacyjŏ

	pojedynczō nōmera	mnogŏ nōmera
nominatiw	Klara	-
genetiw	Klary	-
datiw	Klarze	-
akusatiw	Klara	-
instrumentalis	Klarōm	-
lokatiw	Klarze	-
wokatiw	Klara	-

Tumaczynia

• Afrikanersko godka: Son
• Angelsko godka: Sun
• Czesko godka: Slunce n. z.
• Francusko godka: Soleil ch. z.
• Italsko godka: Sole n. z.
• Japůńsko godka: 太陽
• Luksymbursko godka: Sonn
• Mjymiecko godka: Sonne b. z.
• Ńiderlandzko godka: Zon b. z./ch. z.
• Godka papiamento: Solo
• Polsko godka: Słońce n. z.
• Ślůnsko mjymjecko godka: Sunne
• Szkocko gaelicko godka: a' Ghrian b. z.
• Szpańelsko godka: Sol ch. z.
• Szwedzko godka: Solen
• Walijsko godka: Haul ch. z.