Piemontèis: seurte

Verb intransitiv

(sconda coniugassion)

Variant: surtì.
Manere ëd dì: Seurte con le braje nëtte: gavess-la sensa dann ant un privo. Seurte da jë strass: esse pi nen an miseria. Seurte da la brasa për casché ant ël feu: da na bruta situassion passé a un-a pes. Seurte da la mzura: esageré. Seurte dal sécol: meuire. Seurte da 'nt la lan-a: aussesse dal let. Seurte fòra: repliché con violensa. Surtine bin: finì con onor chèich amprèisa. Surtiss-ne 'd na còsa: limité ij dann ëd na situassion negativa.
Etimologìa: dal latin exsortire.
An d'àutre lenghe: anglèis: exit; fransèis: sortir; italian: uscire; sicilian: nèsciri; spagneul: salir.

Gribàud