Wt/pms/sò

Piemontèis: sò

Agetiv e përnòm

(plural: sò; feminin: soa; feminin plural: soe)

1. Ëd chiel o ëd lor.

• Manere ëd dì: Avèj da fé con ël sò: oten-e cheicòs ëd gram merità. Avèj dël sò: esse bonstasent. Avèj gnente ch'a sia sò: esse generos. Buteje dël sò, Spende dël sò: Perde dij sòld an n'afé. Dé a mangé ël sò: anvité a disné. Dì la soa: dì soa opinion. Esse ant ël sò: esse cioch. Esse ël sò bel: esse soa caraterìstica. Fé sò: pijé cheicòs e tens-lo. Ij sò: la famija d'un. Pijé le soe: Pijé dle bòte. Savèj ël fàit sò: esse sigur e confident an soe opinion. Smijé ëd dé dël sò: esse rancin. Sté an sël sò: Fé batì ansima a 'n teren ëd propietà. Tnisse an sël sò: nen esprim-se.
• An d'àutre lenghe: anglèis: his; fransèis: son, sien; italian: suo; sicilian: sò; spagneul: su, suyo.

Nòm feminin

(mach singolar)

1. Ant la locussion Am fà na sò: esse sburdì da cheicòs, avèj na fòrta sensassion.

• Etimologìa: dal fransèis assaut.

Sorgiss

Gribàud, REP