Wt/pms/mës-cé

Piemontèis: mës-cé

Verb transitiv

(prima coniugassion)

1. Buté ansem ëd ròbe diferente, sensa n'órdin particolar.
   • Manere ëd dì: Mës-cé 'l neuv e 'l vej testament: as dis d'un mariagi ëd soe përson-e con na gròssa diferensa d'età.
2. Rangé n'ansem ëd còse an n'órdin casual, imprevedìbil.
3. Gionteje dl'eva a n'àutr lìquid.

Esempi d'usagi

2. Mës-cé le carte.

3. Mës-cé ël làit. Mës-cé ël vin.

Sorgiss

Gribàud