Piemontèis: lun-a

Nòm feminin

(plural: lun-e)

Ël satélit natural ëd la Tèra.
- Manere ëd dì: Andé a lun-e: avèj n'umor iregolar. Avèj la lun-a për travers, Esse ëd cativa lun-a, La lun-a a l'é an sle ronza: esse ëd cativ umor. Baulé a la lun-a: parlé a spropòsit e sensa efet. Bate la lun-a: fé ël muso. Cativa lun-a: brut moment. Esse ëd bon-a lun-a: esse ëd bon umor. Esse ëd lun-a: esse pront a fé cheicòs. Fesse la lun-a: esse anrabià. Fé vëdde la lun-a ant ël poss: fé vëdde ëd maravije; sërché ëd freghé. Lun-a d'amel: perìo dlongh apress ël mariagi. Mesa lun-a: utiss për ciapulé le vërdure. Rivé a gionze na lun-a con l'àutra: fèila a arziste da na mira econòmica. Ròba dla lun-a: mërcansè robà. Tornì a la lun-a: fé col ch'a sa tut.
Satélit natural d'un pianeta.

An d'àutre lenghe: anglèis: moon; francèis: lune; italian: luna; sicilian: luna; spagneul: luna.

Gribàud