Wt/pms/limosné

Piemontèis: limosné

Verb intransitiv

(prima coniugassion)

1. Ciamé dl'arzan a j'àutri për podèj dzorvive, sensa dovèj rend-lo, ma për pietà uman-a.

• Variant: almosné.
• An d'àutre lenghe: anglèis: to beg; fransèis: demander l'aumône, faire la manche; italian: elemosinare; sicilian: limusinari; spagneul: pedir limosna.

Nòm masculin

(plural: limosné; feminin: limosnera; feminin plural: limosnere)

1. Prèive o àutr cristian con l'ufissi ëd distribuì dl'arzan ai pòver.

• An d'àutre lenghe: anglèis: almoner; fransèis: aumônier; italian: elemosiniere; sicilian: limusineri; spagneul: limosnero.

Sorgiss

Gribàud