Wt/pms/giapé

Piemontèis: giapé

Verb intransitiv

(prima coniugassion)

1. Baulé dël can, dzortut fòrt o con vos aùssa o soferenta.
   • Manere ëd dì: Giapé fàuss a la levr: falisse, esse fòra stra.
2. Fé un vers aùss, coma col dël can.

• Variant: gëppé, gëppì, giapì, japé.
• Etimologìa: dal fransèis japper.
• An d'àutre lenghe: fransèis: japper; italian: guaire.

Sorgiss

Gribàud, REP