Wt/pms/afamà

Piemontèis: afamà

Agetiv

(invariàbil)

1. Përson-a ch'a veul sempe mangé ëd fasson esagerà.
   • Manere ëd dì: Esse afamà coma un luv: avèj tanta fam.
   • An d'àutre lenghe: alman: gefräßig; esperanto: glutema; italian: ingordo; véneto: ingort.
2. Përson-a motobin pòvra ch'a l'ha gnanca a basta da mangé.
   • Manere ëd dì: Mangé da afamà: mangé an pressa e con furia.
   • An d'àutre lenghe: fransèis: misérable; italian: miserabile.

Sorgiss

Gribàud, Sant Albin