Таҗиклар - Урта Азиядә таралган халык.
- Пычрактан качам диеп сазлыкка барып баткан.
- Баласыз ана — җимешсез агач.
- Йорты юк зат — һәр җирдә ят.
- Берәүләр кәбаб кыздыра, берәүләр төтен йота.
- Чыпчыклардан курыксаң — кырыңа тары чәчмә.
- Чебен хәтле дошманны да фил зурлыгы дип сана.
- Кояш карамаган өйгә докторлар йөри башлый.
- Бөек кешеләр китмиләр, бары киләләр генә.
- Калка төбендәге суның кадерен күпләр белми.
- Төлкенең явыз дошманы — төлкенең үз койрыгы.
- Әйбернең яңасы, дусның искесе яхшы.
- Син аңа кул бирәсең, ул беләктән эләктерә.
- Агач үзәктән чери.
- Керем — агым су, чыгым — тегермән.
- Беренче таш сыек ятса, стена авыш була.
- Әгәр инде фил икәнсең, мәче белән булашма.
- Акылы, сукырга күз нигә.
- Комсызга кабер дә кысан.
- Җирне агым су боза, ә кешене — яман сүз.
- Һәркемгә кием тексә дә, энә үзе гел шәрә.
- Төлке ауларга барсаң да, аюга дип корал ал.
- Майлы кулын һәр кеше үз итәгенә сөртә.
- Аксап атлаган аяк ташка күбрәк бәрелә.
- Кирәкле таш авыр булмый.
- Бер үк ут юешне дә,корыны да яндыра.
- Ялгызга — ишәк тә туган, тозы юкка — таш та тоз.
- Дөягә атланган килеш һичкем печән чабалмый.
- Кәкре бармак майга бата алмый.
- Эре акча вакны ашый.
- Тавыкны тик бер ашыйсың, йомырканы — күп тапкыр.
- Боз белән язып кояшка элгән.
- Тегермән тычкансыз булмый.
- Кырмыскага чык суы да — диңгез.
- Кеше башына сугып чикләвек вату җиңел.
- Аты булгач җирсез калган, җире булгач аты үлгән.
- Арада «борын булмаса, күзләр дә чукышыр иде.
- Кем сөйли диеп түгел, нәрсә сөйли дип тыңла.
- Хәлвә-хәлвә диеп кенә авызга татлы тәм керми.
- Юлга чыксаң — яхшы юлдашың, йорт салганда — яхшы күршең булсын.
- Кеше бавына ышанып тирән чокырга төшмә.
- Балта югында утын ял итә.
- Бишек җыры җырлаучы үзе йоклап утырмый.
- Баз казучыны баз көтә.
- Атланган атыннан төшкән, аягы — өзәнгедә.
- Су тутырып чишмә ясап булмый.
- Күзле ике куллап ашый дип уйлый икән сукыр.
- Пилмәннең асылы — ит.
- Сукыр кеше яшергәнне күзле дә таба алмый.
- Чәчәк янында чәчәк бул, чәнечке янында — чәнечке.
- Агач селеккәндә ботак калтырый.
- Авыр ташны ташкын да агызып китә алмый.
- Дошманыңны җиңим дисәң — дусларыңнан аерылма.
- Ватаны булмаган кеше — бакчасы юк сандугач.
- Чәчәктән дә назлы кеше таштан каты булала.
- Әрнү кичермәгәнгә әрнүеңне аңлатма.
- Яңа кувшинга салган су салкынрак була диләр.
- Ярсымаска теләсәң — борының очын чемет.
- Ялган сүзнең гомере кыска.
- Картлар йөрәген гыйлем яшәртә.
- Су күргәч кенә чишен.
- Су өстендә тамчы күренми.
- Агач тамыры суга тисә, җимеш булмыйча калмый.
- Дусның иң ачы сүзе дә дошман мактавыннан артык.
- Үз гаебеңне үзең әйтү — дошманның авызын яба.
- Тәҗрибәсе юк галим — бал җыймаучы бал корты.
- Ялгыз гомер — яшь тирәк: озын була, тиз сына.
- Дус киңәше белән тексәң — киемең кысан булмас.
