Wq/tt/Белорус мәкальләре

• Фән белүгә ни җитә — фән безне көчле итә.
• Халыкның үз власте чын бәхеткә юл ачты.
• Алдан чабучы — алдынгы түгел, күпне иярткән кеше алдынгы.
• Дошманга хушбуй сөртсәң дә дегет исе аңкытыр.
• Ат белән уйнаган бүре тешен учына җыяр.
• Бозавы үлгәч, бавы кирәкми.
• Көтүдә бүре барында әт ашатып тормыйлар.
• Ашы бик тәмле иде дә, савыт төбе күренде.
• Сукырны сукыр йөртми.
• Бер йөрәкнең ялкыны җирне яндыра алмый.
• Биргән булып кылана, кулыннан ычкындырмый.
• Мае барында мәче дә коймак пешерә ала.
• Тарткан атны күбрәк куалар.
• Ике кул белән ала, бирер кулы буш түгел.
• Ят җирләр җилсез киптерә.
• Туган яклар чишмәсеннән тәмле сулы чишмә юк.
• Чит җирдә кеше күзе дә йодрык булып күренә.
• Бер кисәү мичтә дә янмый, икәү — кырда да сүнми.
• Бергә күтәрсәң — йөк җиңел була.
• Бал кортлары умартада ялгыз-ялгыз тормыйлар.
• Ябалакка бөркет юлдаш түгел.
• Курайчыга курайчы бушлай гына көй уйный.
• Тартырга теләмәгәч — нигә камыт кияргә?
• Аяк — аякка терәк, кул юарга кул кирәк.
• Чакырмый килгән кунакка хуҗа кашык тапмаган.
• Тәңкә түгәрәк була, шуңа күрә тәгәри.
• Җиргә бирсәң — җир дә бирер.
• Сабанчы тирләгән төштә уракчы биеп йөрер.
• Чәчәге булса — балы да була.
• Көн өйдән куа, төн өйгә куа.
• Комнан көтмә, оннан көт.
• Җиде мичнең ипиен бер тырышлык ашата. ?
• Җир — безнең тәлинкә ул: ни салсак, шуны алабыз.
• Җиргә көл сибәр өчен дә яхшы көн сайлау кирәк.
• Кабыза белсәң — кар да яна, белмәсәң — май да янмый.
• Җәйге кояшта тирләсәң — кыпгкы суык калты-» ратмас.
• Тик үзен үзе сөйгәнне бер кеше дә яратмас.
• Җәй кышка, кыш җәйгә эшли.
• Ак бодайны кара кыр бирә.
• Иртә тормасаң — эшең үрчемәс.
• Җилендә сөт әчеми. Төтене куе, шулпасы сыек.
• Атын тоткан көчле түгел, үзен тота белгән көчле.
• Минем олау янына да кәҗә киләчәк әле.
• Атасы балыкчы булса, бала да суга карый.
• Әтием алды димә, әтием бирде диген.
• Әче булса да аша — үз куагың җимеше.
• Үз балаң яраласа — яраң төзәлмәс булыр.
• Күз яше белән юынып, йодрык белән бит сөртә.
• Тиң парымны эзли-эзли җиде пар итек тузды.
• Агачына күрә чөе, биюенә күрә көе.
• Иске мичтә ут яхшырак яна.
• Күз ерак күрә, акыл арырак карый.
• Китап укымаган кеше — чәчәк күрмәгән бал корты.
• Тиле башка буйсынганчы, акыллы аякны тыңла.
• Тукымаган — билбау түгел, укымаган — кеше түгел.
• Азагы булмаган сүз — койрыксыз алаша ул.
• Башта тыңларга өйрән, аннары сөйли башла.
• Дөреслек — сумала кебек, ялган — коры су гына.
• Беркемнең дә авызын төймәләп куеп булмый.
• Багана — казык түгел, туры сүз — язык түгел.
• Сөйкемсез сүз әйткәнче, телеңне төкереп ташла. Күз барында — якты көн, асул барында — тәмле аш.
• Тыныч су да (ишкәк сындыра.
• Шимбә җомгадан алда килми.
• Алмагачтан — алсу алма, чыршыдан — кипкән күркә.
• Башламый торып, бетереп булмый.
• Кәкре аяк күп басса — туры такта кыйшая.
• Сукырдан юл салдырма.
• Үтмәс балтаны үткен тел кайрый алмый.
• Шәрә башка чал керми.
• Бүреккә салып ут ташымыйлар.
• Шаулы елга яр ишә.
• Үз табаныннан биеккә кем дә сикерә алмый.
• Берәү — әрҗә турында, берәү — кәҗә турында.
• Үскәч сыйлыйлар, җиккәч кыйныйлар.
• Стенага борчак ябышмый.
• Саф чишмәгә илткән юл һәрвакыт такыр була.
• Койрык калтырый калса, баш дәшми башлый.
• Морҗа арчып йөрүчегә бөтен нәрсә дә чиста.
• Атны тагарак эзләми, ат тагаракка килә.
• Таза алмагачта да черек алма булгалый.
• Янгынын көтмә, очкынын сүндер.
• Кәҗә базарга йөрми, аны алып баралар.
• Келәткә керсә, чүлмәктән чыгар.
• Егылсаң да, яхшы аттан егыл.
• Артка ташлаган нәрсәне алдан табып аласың.
• Һәр тегермән суны үзенә коя.
• Күзен азрак кыскан кеше күбрәк нәрсәне күрә.
• Азлап капкан җиңел йотыла.
• Каты агачка каты чөй кирәк.
• Хырылдаган һәр кеше йоклыйдыр дип уйлама.
• Судагы — балык түгел, күлдәге балык — балык.
• Авызга су кергәч кенә йөзәргә өйрәнмиләр.
• Яфракка карап алма санама.
• Иелгән агачны җил ега алмый.
• Кош тотыйм дисәң, читлек әзерлә.
• Хәтта кычытканга да кырау тияр чак килә.
• Чәчәге булмаса, җимешен көтмә.
• Томан җыеп алынмый, чык чиләккә салынмый.
• Итен ашаган кеше сөяген дә кимерсен.
• Ялкау атка чыбык – тансык аш.
• Ыңгырашкан һәр кешене сырхаудыр дип уйлама.
• Этләр белен пешерми — камырлата ашыйлар.
• Йокларга ятса — аруны белми.
• Сарыкны кырыккан чакта тәкә дер-дер калтырый.
• Буш амбар биге булма.
• Пешекчеләр күп җирдә ашарга ризык булмый.
• Бер тиле төен төйнәсә, ун акыллы чишәлми.
• Үзе кыйный, үзе: «Рәхмәт әйт!» ди.
• Ашаганы жәл түгел, калганын бик кызгана.
• Йөгерә-йөгерә йокы туйдыра.
• Итекне кулына тоткан, ә аягын таш тырный.
• Бик биектә очучы бик түбән төшеп кунар.
• Яхшы этне бәйдә тоталар.
• Тектем-сүттем, тездем-боздым — бөтенесе тел белән. -
• Мүге белән бергә сазын ташый.
• Чыпчык диеп әйткән идем, торна дип арттырганнар.
• Тукранны кем таныр иде, борыны озын Тулмаса.
• Үзе алдакчы кеше беркемгә дә ышанмый.
• Кеше акылын урлаучы — ахмакның да ахмагы.
• Үзе йөрәккә елыша, күзе кесәгә карый;
• Берәүдән алып бүтәнгә биреп бурыч бетерә.
• Кеше маңгаена чиртмә, үз маңгаең авыртыр.
• Җәен симергән сыер салкын кышны оныта.
• Бәрән булып кыланма, бүре ашар үзеңне.
• Аңа бал-май сөртәләр, ул сасы ис чыгара.
• Аяктан үбеп, йөрәктән тешли.
• Ак җеп белән кара ямау сала.
• Мыштым дуңгыз җирне тирән казый.
• Мин әле ат җикмәгән, ә ул инде олауда.
• Йортың янганда килеп кул җылытып утырыр.
• Ярый әле дуңгызга ходай мөгез бирмәгән.
• Берсе дәшми, берсе тыңлый.
• Бияне бүре ашаган, ә куянга сылтыйлар.
• Урманга ашыкма, кәҗә: барча бүре синеке!
• Елга аша кичмәде, ә киемен киптерә.
• Ашый-ашый эче күбеп зур өстәлне аударган.

Чыганак

• Алтын хәзинә/төз. Зәки Нури. - Казан, 1978.