بابا فرید (1173–1266) پنجابی دے شاعر سن۔
- رکھی سکھی کھا کے ٹھنڈا پانی پی
- ویکھ پرائی چوپڑی ناں ترسائیں جی
- کاگا کرنگ ڈھنڈھولیا شگلا کھایا ماس
- ایہ نیناں مت چھوہیو پر ویکھن کی آس
مسافر
editکوئی بن گیا رونق پکھیاں دی، کوئی چھوڑ کے شیش محل چلیا،
کوئی پلیا ناز تے نخریاں وچ، کوئی ریت گرم تے تھل چلیا،
کوئی پلہیا مقصد آون دا، کوئی کر کے مقصد حل چلیا،
اتھے ہر کوئی فرید مسافر اے، کوئی اج چلیا، کوئی کل چلیا۔
دنیا چار دناں دا میلہ
editویکھ فریدا مٹی کھلی،
مٹی اتے مٹی ڈُلی،
مٹی ہسّے، مٹی رووے،
انت مٹی دا مٹی ہووے،
نا کر بندیا میری میری
نا اے تیری, نا اے میری
چار دناں دا میلہ دنیا
فیر مٹی دی ٹیری
- مندر ڈھا دے مسجد ڈھا دے
ڈھا دے جو کچھ ڈھینڈا
اک بندے دا دل نہ ڈھانویں
رب دلاں وچ ریندا