Wq/or/କବିତା/ ସନ୍ଥ କବୀର/୭୬: ପ୍ରେମ ଚକ୍ଷୁ ଖୋଲି

ସନ୍ଥ କବୀର > ୭୬: ପ୍ରେମ ଚକ୍ଷୁ ଖୋଲି

ପ୍ରେମ ଚକ୍ଷୁ ଖୋଲି [1]

edit

ପ୍ରେମ ଚକ୍ଷୁ ଖୋଲି ପ୍ରଭୁ ଙ୍କୁ ଦେଖ,
ସଂସାର ସାରା ଯେ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ ।

ଜାଣ ଏହାହିଁ ତୋ ନିଜ ଘର,
ଏହା ହିଁ ଅଟେ ମୋର ବିଚାର ।

ପ୍ରକୃତ ଗୁରୁ ଭେଟିବୁ ଯେବେ,
ଜାଗ୍ରତ ହେବ ହୃଦୟ ତେବେ ।

କହିବେ ସେହି ପ୍ରେମ ଆବର,
ଗୋପନ କଥା ନିରାସକ୍ତିର ।

ଜାଣି ପାରିବୁ ତୁ ସେ କଥା ପାରେ,
ଏ ସଂସାରୁ ସେ କେତେ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ।

ସଂସାର ଅଟେ ସତ୍ୟ ସହର,
ଅତି କୁଟିଳ ପଥ ଏହାର ।

କରାଏ ହୃଦ ସେ ବଶୀଭୁତ,
ନ କରି ପାର ଏପରି ପଥ ।

ଯାଇ ପାରିବୁ ତୋ ଲକ୍ଷ ସ୍ଥଳ,
ଚାଲିଛି ଚିରନ୍ତନ ଏ ଖେଳ ।

ଚାଲେ ଚୌଦିଗ ସର୍ବଦା ତାଙ୍କ,
ଚିରନ୍ତନ ଏହି ଖେଳଟି ତାଙ୍କ ।

ଜାଣିଲେ ଆମେ ଏହି ରହସ୍ୟ,
ପରିତ୍ୟାଗ ଓ ଗ୍ରହଣ ଶେଷ ।

ନିଜର ବୋଲି ଯେଉଁ ଉତ୍ତାପ,
କେବେ ସେ ଦେବ ନାହିଁ ସନ୍ତାପ ।

ଆଧାର

edit
  1. http://en.wikisource.org/wiki/One_Hundred_Poems_by_Kabir