Новела то кратке прозне дїло з концизним цеком фабули хтора сообщує факти о єдним виривку з дачийого живота, та прето вона обрабя найчастейше лєм єдну подїю и у нєй заступени лєм даскельо особи чия характеризация заснована на хаснованю язика и повязованю поступкох зоз їх психичнима особинами[1]. Активносци у новели ше збуваю у релативно кратким часовим периодзе и на релативно огранїченим просторе. Новела ше зявела на початку ренесанси паралелно зоз зявйованьом романа у часох секуларизациї и десакрализациї литератури. За перши новели ше трима гевти цо обявени у дїлу Декамерон италиянского писателя Дьования Бокача. Даєдни з познатших новелистох то Милован Ґлишич, Лаза К. Лазаревич, Петар Кочич и Симо Матавуль, як и Антон Павлович Чехов и Ґи де Мопасан.[2]
У народней литератури новела то приповедка реалистичного змисту хтора ше од сказки розликує лєм по змисту, алє их характерує подобна структура. Вук Караджич за нїх гуторел же то хлопски приповедки , бо у нїх "нєт чудох, алє тото о чим ше приповеда, повед би чловек, же ше то наисце могло збувац". Народни новели одликує интересантни змист хтори ше снує на нєзвичайних подїйох, нєсподзивююцих, часто духовитих преобратох, хтори ше, за розлику од сказки, збуваю под причиново-пошлїдковима обставинами и психолоґийним розвою юнака хтори ше зоз нєволї ратує зоз стиком околносцох або зоз свою здогадлївосцу. Части таки поступки юнака як цо то надмудровйованє, або хто може баржей циґанїц, подвальованє та ше новела жанровски приблїжує шмиховальней приповедки хтора ма вецей епизоди. Преувелїчани ситуациї можлїви и вони часто наставаю з каждодньового живота.
Литература
- Величковић, Станиша (2010) [2000]. Интерпретације из књижевности. Београд: ФИЛД.
стр. 88. ISBN 978-86-88207-00-3.
Вонкашнї вязи
Референци
- ↑ Popović, Tanja. Rečnik književnih termina. Beograd: Logos Art : Edicija. стр.475 ISBN 978-86-7360-064-2
- ↑ Величковић, 2010, стр.88