Любка Фалц (*10. април 1932 - †10. април 2018.) учителька, поетеса и вельки почитователь рускей култури
|
Любка Сеґеди Фалц | |
|---|---|
| Народзена | 10. априла 1932. року |
| Умарла | 10. априла 2018. року (86) |
| Державянство | югославянске, горватске |
| Язик творох | руски |
| Школа | Учительска школа у Осиєку |
| Период твореня | 1954-2016 |
| Жанри | образованє, поезия |
| Похована | у Петровцох |
| Припознаня | Награда Александер Духнович
за руску литературу Награда под меном Василя Турока-Гетеша |
Биоґрафия edit
Любка Фалц (дзивоцке Сеґеди), народзена 10. априла 1932. року у парастскей фамелиї Якима и Паулини родз. Югас (Томашова) у Петровцох, у Републики Горватскей. Любка мала и младшого брата Янка. Основну школу закончела у Петровцох, нїзшу ґимназию у Вуковаре, а учительску школу у Осєку. Робела як учителька цали роботни вик, полни 37 и пол рока, на валалох на Овчари, у Миклошевцох, Петровцох, Ґрабове, и у Дреновцох, кед пошла 1988. року до пензиї.
Литературна творчосц edit
Почала писац ище и штреднєй школи, а першу писню Квитки у полю обявела 1954. року у часопису „Шветлосц”, а роботи обявйовала и у часопису „Нова думка” (Вуковар) и у „Народним календаре”.
Перша єй збирка писньох „Подоба з далєка” вишла зоз друку 1975. року, друга збирка „Класки” друкована 1999. року, док треца збирка „Шерцо на червеним партку” була порихтана за живота поетеси алє є друкована 2022. року а промоция тей збирки писньох отримана под час отримованя културней манифестациї „Кед голубица лєцела“ у орґанизациї Дружтва „Руснак“.
По нєшка єй видруковани вецей як 250 писнї, а заступена є у вецей антолоґийних виданьох – Антолоґия поезиї (Руске слово, 1963), Булке са усана (Стражилово 1977), Антолоґия рускей поезиї (РС, 1984).
Добитнїца є Награди Александер Духнович за руску литературу. Титулу лауреата и награду достала 2006. року у Кринїци, на штвартим Биєналу русинскей/лемковскей култури, за кнїжку поезиї „Класки”. Добитнїца є Награди Шветовей ради Русинох/Руснацох/ Лемкох под меном Василя Турока-Гетеша за 2012. рок.
Дружтвени анґажман edit
Дзеведзешатих рокох, кед у Винковцох основане КД Русинох и Українцох була його член и водителька шпивацкей секциї. Тиж так после мирней реинтеґрациї преподавала руски язик на Лєтних школох хтори орґанизовал Союз Русинох и Українцох Републики Горватскей. Составела (позберала твори) за кнїжку хтору Союз видал 2000. року под назву “Поезия и проза Русинох и Українцох у Горватскей”.
Любка Фалцова – поетеса, учителька и вельки почитователь рускей шпиванки и култури вообще, єдна од сновательох Дружтва „Руснак” и перши, а потим и почесни, предсидатель. Була перши член Ради Шветового конґресу Русинох/Руснацох/Лемкох з Републики Горватскей, була член Дружтва за руски язик, литературу и културу (Нови Сад) и член Шветовей Академиї русинскей култури (Торонто) од самого снованя. Добитнїца є припознаня Дружтва за руски язик, литературу и културу Учитель Осиф Фа за 2015. року.
По конєц свойого живота Любка Фалц жила у Винковцох дзе и умарла на свой 86. родзени дзень 10. априла 2018. року.
Любка Фалц похована на грекокатолїцким теметове у Петровцох.
Литература edit
Дюра Латяк: Ґу ювилею поетеси Любки Фалц - Поезия женских чувствох и нємирох, Зборнїк роботох „STUDIA RUTHENICA“ 8 (21), 2001-2003, б. 139
Вонкашнї вязи edit
Любка Сеґеди Фалц (1932-2018), учителька, поетеса, Зборнїк роботох „STUDIA RUTHЕNICA” 23 (36), 2018, б. 217
Любка Сеґеди Фалц, вебсайт НАР, Руски вертикали, 26. новембер 2023.
Шерцо на червеним партку (автор Иван Лїкар, октобер 2011), Дружтво за еволуцию Руснацох
Писню "Била тополя на концу валала" авторки Любки Сегеди Фалц чита Мария Хома Вулич
Сегеди Фалц Любка, Русинська Веб-книга сайт о литературѣ и языку, Webnode, 2013.
Вмерла русиньска поетка Любка Сеґеди-Фалц (после тексту биоґрафиї шлїдзи ей писня Мойо коренї)
Недожытый юбілей Любкы Сеґеди-Фалц
Писнї на хтори компонована музика edit
На дражки живота Слова: Любка Фалц, Музика: Яким Сивч, Червена ружа 1971 рок, Червена ружа 1962-2011, том 2, Завод за културу войводянских Руснацох, Нови Сад, 2014, бок 46
З писню най ци повем Слова: Любка Фалц, Музика: Дюра Будински, Червена ружа 1987 рок, Червена ружа 1962-2011, том 2, Завод за културу войводянских Руснацох, Нови Сад, 2014, бок 209