Каранїнї -їя (lat. Acrocephalus arundinaceus)
| Каранїнї (Надзикар) | |
|---|---|
 | |
| Наукова класификация | |
| Царство:
Тип: Класа: Ряд: Фамилия: Род: Файта: |
Animalia
Chordata Aves Passeriformes Acrocephalidae Acrocephalus A. arundinaceus |
| Биномне мено | |
| Acrocephalus arundinaceus | |
Каранїнї – керестурска назва за Acrocephalus arundinaceus, серб. трстењак. Назва му ономатопейского походзеня: його шпиванє здабе на слово кара-кара-нїнї. За множину ше звичайно хаснує форма єднини: вечаром коло водох чуц як каранїнї шпиваю. Друга руска назва за каранїнї – надзикар. Тоту другу назву достал зато же часто прави гнїздо у наду.
Опис edit
Каранїнї – евроазийска птица шпивачка. Жиє у Европи и у подручу умереного поясу Азиї. Жиє коло озерох, барох, мочарох, рикох и беґельох. Вельки є коло 16–20 цм, а чежки 25–36 ґрами. Кридла му длуги коло 9 цм. На горнєй часци цела ма кафово смуги, а долня часц цела и глави билей фарби. Чоло му скляпчисцене, а пищок моцни и кляпчисти. Поли скоро цалком идентични.
Гнїздзенє edit
Полово узрети каранїнї поставаю кед маю рок. Сезона парованя тирва од мая до юлия. Гнїздо правя зоз трави и наду, нє висше над воду од єдного метера (кед даєдного року направя гнїздо висше, обчекуйце же порошнє уровень води). Гнїздо каранїнї приквачує ґу двом–штиром стебелком младого наду, ридше ґу пейцом–шейсцом, и воно виши на нїх як хижка на слупох. Гнїздо прави самичка, а самчик лєм «надпатра» єй роботу. Воно досц глїбоке, а краї му зогнути нука до гнїзда, та и кед дує моцни витор, воно ше гойса як гомбалка и анї ваїчка анї мали птички нє випадню. Самичка знєше до гнїзда 4–6 ваїчка и шедзи на нїх 13–15 днї. Кед ше вилягню, млади птички жию у гнїздзе 12–14 днї. У їх гнїздзе часто мож найсц и куковково вайцо хторе барз здабе на каранїнїйово[1]. Кед ше у таким гнїздзе вилягню млади, куковково младе, як наймоцнєйше, вируца каранїнїйово млади з гнїзда и «оцец и мац» кармя лєм тото єдно.
Каранїнї ше кармя з павуками, школьками, инсектами, водожемцами, з младима бобками и др.
Каранїнї досц гласно шпиваю, та їх шпиванє кара-кара-нїнї чуц досц далєко. Дакеди каранїнї при шпиваню имитираю шпванє других птицох.
Литература edit
1. Josep del Hoyo; Elliott, Andrew; Sargatal, Jordi, ур. (1996). Handbook of the Birds of the World (3 изд.). Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 978-84-87334-20-7.
2.Stevenson, Terry; Fanshawe, John (2001). Field Guide to the Birds of East Africa: Kenya, Tanzania, Uganda, Rwanda, Burundi. Princeton University Press. ISBN 978-0856610790.
Вонкашнї вязи edit
Great reed warbler – Species text in The Atlas of Southern African Birds.
Референци edit
- ↑ „Acrocephalus arundinaceus (Linnaeus, 1758)”.