বড়ো ভাষা (দেবনাগৰী: बर’ राव) বড়ো জনগোষ্ঠীৰ মাতৃভাষা। বড়ো ভাষী লোক অসমেৰ উপৰিও পশ্চিমবংগ, নেপাল, ভূটান আৰ্ বাংলাদেশ পৰ্য্যন্ত ব্যাপ্ত বুলিয়া জনা যায়। বড়ো একটা চীন-তিব্বতীয় মূলৰ তিব্বত-বৰ্মা পৰিয়ালেৰ ভাষা আৰ্ উত্তৰ-পূব ভাৰতেৰ অন্য সগ তিব্বত-বৰ্মীয় ভাষাৰ ভিতৰত এই ভাষা কওঁতাৰ সংখ্যা বেশী। ২০০১ চনেৰ তথ্যমতে ভাৰতত বড়ো ভাষা কোৱা লোকেৰ জনসংখ্যা হৈল ১,৩৫০,৪৭৮জন আৰ্ নেপালত ৩,৩০১ জন।
বড়ো ভাষা বড়োলেণ্ড স্বায়ত্তশাসিত অঞ্চলেৰ সৰকাৰী ভাষা আৰু ভাৰতেৰ ৰাজ্য অসমেৰ সহ-চৰকাৰী ভাষা। এই ভাষা ভাৰতেৰ সংবিধানেৰ অষ্টম অনুসূচীত তালিকাভুক্ত ২২টা ভাষাৰ ভিতৰাত একটা। ১৯৭৫ চনেৰ থাকিয়া এই ভাষা লিখিবাৰ দেবনাগৰী লিপি ব্যবহাৰ কৰা হয়। আগত ৰোমান আৰ্ অসমীয়া–বাংলা লিপি ব্যবহাৰ কৰিয়া লেখা হ'ছিল। কিছুগুলান পণ্ডিতে মত প্ৰকাশ কৰে যে ভাষাটাৰ একসময়ত দেওধাই লিপিৰে লেখা হ'ছিল যেইটা বৰ্তমান লুপ্ত।