Wp/rki/ရခိုင်လျှောက်ထုံး(၆၉)

ကျွန်ရို့ကို လက်နက်အင်အားအပ်ရန်သင့်၊မသင့် လျှောက်ထုံး

တစ်ရံရေအခါ ပြည့်သျှင်မင်းအဘယမဟာရာဇာရေ အုန်းကျွန်းနီ လယ် တော်လုပ် လမိုင်းသားမင်းတရားကျွန်ရို့ကို သူရဲအမတ်ြုပုပနာ ဓါး၊ လှံ၊ ကာ၊ ဒိုင်း၊ လွှား၊ လက်နက်အပ်ပနာ တပ်တော်ဖွဲ့မည်ရှိရာ အမတ်ပညာရှိြုမို့သစ်စား ရွှေသဲလျျှောက်ထား ရေထုံးကေကား-

အသျှင်မင်းမြတ်။ မင်းတရားကျွန်လမိုင်းအစုသားရို့သို့ လက်နက်အပ်တော်မူ ချေကေ မျောက်ကိုချူဆွဲရေနန့် တူပါရေ။ မျောက်ကိုသနားပနာ ချူဆွဲလီမူ အငြိမ် မနီခုန်ပေါက်ပြေးလွှားလျက်နန့်သာ ရှိလီရာရေ။ ယင်းချင့်တိပိုင် သူမိုက်အလီ့ ကိုယ့်ဘို့ သာလုံးပမ်းပြီးကေ သူ့ကိုကေကား သနားခြင်းမရှိ။ သားငါး ပစ်ခတ်၊ ထိုးသတ်ရေက် စား၊ အတ္တနီာမတိ၊ ကျင့်ကြံလျှက်နီလီ့ရှိရေ အမျိုးသားရို့၌ လက်နက်ရောက် လီကေ အတိသတ္တဝါရေ အတီမှာချမ်းသာရပါအံ့နည်း။ ဝိလုပ္ပန္န-ရက်စက် ကြမ်းတမ်းတစ်ြုမို့တစ်ရွာကို ဖျက်ဆီးလုယူ နိုင်ထက်စီးနင်း အမျိုးသားချင်း၌လည်း ခင်မင်ရေ စာရိတ္တမမြဲ၊ ဖေါက်လွဲဖေါက်ပြန်၊ မမှန်ရေအသိဖြင့်၊ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မော ဟ လွန်လီရာရေ။

ယင်းချင့်ကြောင့် ရှေးပညာရှိစကား၌ သူမိုက်ရို့မှာ၊ အင်္ဂါလေးမည်၊ စည်စည်ကားကား၊ ရမက်တိရေ ယင်းသို့အဆိုကေကား လေးပါးဟူရေမှာအိပ်ခြင်း၊ စားခြင်း၊ မေထုန်မှီဝဲခြင်း၊ ဥစ္စာရှာမီးခြင်း၊ သူမိုက်မိစ ္ဆာ၊ အင်္ဂါ ဟူလျှက် ရှေးသူ မြတ်ရို့ ဆိုရှိပါရေ။ မင်းတရားကျွန်လမိုင်းရို့သို လက်နက်အပ်ရန် မသင့်ပါ။ နောင် ရေအခါ လူဆိုးလူကောင်း ရောနှောလျက် စီရင်ရပါလိမ့်မည်။ လျျှောက်လီကေ၂၁၃ ပြည့်သျှင်မင်း မနာမယူ။ မင်းတရားကျွန်လမိုင်းရို့ကို လက်နက်အပ်ပနာ တပ်တော်ဖွဲ့လီ ရေ။ တစ်နှစ်ခန့်ရှိလီရေအခါ ရမ်းဗြဲမြစ်စရေရို့၌ အလားအလာမျှ မြုပုဝံ့ကြ။ မင်း တရားကျွန် လမိုင်းတပ်သားရို့ ဓါးပြတိုက်လုယက်လီကြရာ ပြည့်သျှင်မင်း အမျက် တော်ဝင်ပနာ လူပေါင်းငါးရာကျော်ကို အကုန်အစင်သတ်လီပြီးမှ လက်နက်တိကို ပြန် လည်သိမ်းတော်မူရလီရေ။