Wp/rki/ရခိုင်လျှောက်ထုံး(၆၄)

ထီးနန်းတိုင်းပြည်ကိုဇာပိုင်သူမျိုးအား အပ်သင့်ကြောင်းဆရာတော်တစ်ကျိပ်နှစ်ပါးရို့မိန့်ရေ ထုံး

နရပတိမင်းကြီးရေ သက္ကရာဇ် ၁၀ဝ၇ ခု၊ နန်းစံခုနှစ်နှစ်၊ သက်တော် ခြောက် ဆယ့်သုံးနှစ်ရှိလတ်ရေအခါ ရီးထန်စွာ နာကိန်းဖြစ်တော်မူလီရေ။ ထို မင်းကြီး၌သားတော်ကြီး ညိုရောင်ဖြူနန့် သားတော်လတ်ြုမို့သစ်စား အောင်ကျော်စံဟူပနာ နှစ်ယောက်ရှိလီရေ။ ထိုနှစ်ယောက်တွင် သားတော်ကြီး ညိုရောင်ဖြူရေ ပညာရှိ ရို့နန့်မနှီးနှော၊ ပညာရှိစကားကိုမနာယူ၊ သွမ်းသွပ်ပြိန်ဖျင်းရေ ကျေးကျွန်ရို့နန့်သာ အပေါင်းအဖက်ြုပုပြီး နီထိုင်လီရေ။

သားတော်အလတ် ြုမို့သစ်စားအောင်ကျော်စံကေကား ပညာရှိသူတော်ကောင်း ရို့နန့် ပေါင်းသင်းပြီး မေးမြန်းနှီးနှောကာ အသိပညာဗဟုသုတ ရှာမှီးလျက်နီရေ။ ရှေးထုံးဟောင်းကျမ်းဂန်တိကို လီ့လာရေ။ ကောင်းရေအကြံနန့် ဟီရီဩတပ္ပ တရားကို စောင့်ရေ။ ပညာရှိအင်္ဂါလက္ခဏာနန့်အညီ ရှိလီရေ။ နရပတိကြီးမင်းရေ ထိုသားတော်နှစ်ယောက်တွင် ထီးနန်းတိုင်းပြည်ကို မည်သူ သို့ အပ်သင့်ကြောင်းနန့် ဆရာတော်တစ်ကျိပ်နှစ်ပါးရို့အား နန်းတော်သို့ပင့်ပြီး မေးမြန်း လျျှောက်ထားလီရေ။ ယင်းပိုင်ယေခါ ဆရာတော်တစ်ကျိပ်နှစ်ပါးရို့ မိန့်ဆိုရေထုံးကေ ကား-

သာသနာဒါယကာဖြစ်ရေ တကာတော်မင်းမြတ်။ သုံးလောကထွတ်ထား သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားသျှင် ဟောကြားတော်မူအပ်ရေ မင်္ဂလာတရားတော်၌ ဗာလာနံ၁၉၉ သူမိုက်ရို့အား၊ ယာအသေဝနာစ- အကြင်မမှီဝဲမဆည်းကပ်ရခြင်းရေလည်းကောင်း၊ ပဏ္ဍိတာနံ- ပညာရှိရေသူရို့အား၊ ယာသေဝနာစ -အကြင်မှီဝဲ ဆည်းကပ်ရခြင်း ရေလည်းကောင်း။ ပူဇနီယျာနံ- ပူဇော်ထိုက်ရေသူရို့အား၊ ယာပူဇာစ- အကြင် ပူဇော်ရခြင်းရေ လည်းကောင်း၊ အတ္ထိ- ရှိဧ့။ ဧတံ-ဤသုံးပါးရေ တရားရေကေ၊ ဥတ္တမံ- မြတ်ရေ၊ မင်္ဂလံ- မင်္ဂလာတရားတည်းဟူပနာ၊ တွံ- သင်ရေ၊ ဂနှာဟိ- မှတ်ယူ လော့။ ယင်းသို့ ဆုံးမညွှန်ပြတော်မူရေ။

တစ်ကြောင်းတုံလည်း ပါပါ-မကောင်းမှုမှ၊ အာရတီ-ဝီးစွာ၊ ဝီရတီ-ဖဲကြဉ် ရှောင်ရှားရခြင်းရေ လည်းကောင်း၊ မဇ္ဇပါနာ-ဘိန်းဘင်းစရေ သေရည်သေရက် ရေက်စား၊ သားငါးထိုးသတ်ခြင်းမှ သံယမောစ- ဖဲကြဉ် ရှောင်ရှားရခြင်းရေလည်း ကောင်း၊ ဓမ္မေသု- ဆယ်ပါးရေ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတရားရို့ကို၊ ယောအပ္ပမာဒေါစမမေ့မလျျှော့ ကောင်းစွာအားထုတ် ဆောက်တည်ရခြင်းရေလည်းကောင်း၊ အတ္တိ-ရှိ ဧ့။ ဧတံ-ဤလေးပါးရေတရားရေ၊ ဥတ္တမံ-မြတ်ရေ၊ မင်္ဂလံ-မင်္ဂလာတရား တည်းဟူပနာ၊ တွံ- သင်ရေ၊ ဂနှာဟိ-မှတ်ယူလော့။ ထိုသို့ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြား တော်မူရေ့အတိုင်း၊ ပူဇော်ထိုက်ရေတရား ထိုသူ၌ ရှိချေမှလည်း ပြည်သူရို့ပူဇော် ရေကိုခံယူပနာ လုပ်စားအခွန်ဘဏ္ဍာ ခံယူစားပိုင်ရာလီရေ။

တစ်ကြောင်းမူလည်း၊ သဗ္ဘီရေဝ-သူတော်ကောင်းရို့နန့်သာကေ၊ သမာသေထပေါင်းဖေါ်မှီဝဲ ယှဉ်တွဲကုန်ရာဧ့။ သဗ္ဘီသူတော်ကောင်းရို့နန့်၊ သန္တဝ ံ-မိတ်ဆွြေုပုပနာ ပေါင်းဖေါ်ခြင်းကို၊ ကုဗ္ဗေထ-ြုပကုန်ရာဧ့။ သတံ- ဘုရားအစရှိရေ သူတော်ကောင်းရို့ ဧ့၊ သဒ္ဓမ္မံ-ငါးပါးသီလ၊ ရှစ်ပါးသီလ၊ ဆယ်ပါးသီလ၊ လေးပါးရေသတိပဌာန်အစရှိရေ သူတော်ကောင်းရို့ဧ့ တရားကို၊ အညာမယ-သိပနာ၊ သေယျော-ပွားစီးသဖြင့် မြင့်မြတ် ခြင်းရေ၊ ဟောတိ -ဖြစ်ဧ့။ ပါပိယော-ယုတ်မာရေသူရို့အောက် ယုတ်မာခြင်းရေ ကုဒါစနံ- တစ်ရံတစ်ဆစ်မျှ၊ နဟောတိ-မဖြစ်စီကောင်း၊ ဤသို့လည်း ဓမ္မပဒစရေ ကျမ်းဂန်ရို့၌ လာပါရေ။

တစ်ကြောင်းမှာလည်း ပူဇော်ထိုက်ရာရေတရားမရှိမူ၊ ဗာလာနံ- သ ူမိုက် ရို့အလီ့အလာကိုသာ ြုကိုက်တတ်ရေမင်း၌ ပြည်သူရို့ရေ ယာသေဝနာစ- ဆည်း ကပ်မိလီအံ့၊ ထိုပြည်သူအပေါင်းရို့မူလည်း မာန ထောင်လွှား၊ ရက်စက်ကြမ်းတမ်း လျက် ကိုယ်နန့်ရင်းနှီးသူမှတစ်ပါး သနားခြင်းမရှိ၊ ြုပုကျင့်ဆိုးသွမ်းကြလီရေကြောင့် သတ္တဝါရို့ ညှိုးနွမ်းပျက်စီးသေဆုံး တိစွာရှိလီရာရေ။ ထိုမင်းကိုမူလည်း ဘုရား စရေ သူတော်ကောင်းပညာရှိရို့ ချီးမွမ်းဘွယ်မရှိခြင်းကြောင့် အသက်စည်းစိမ် တိုလီ၂၀ဝ ရာရေ။ ထိုပြည်ရို့၌လည်း ဘုရားမြတ်စွာဆုံးမတော်မူရေ သာသနာတော်တရား၌ မတည်လီပနာ ရန်သူငါးပါးရောနှောဆက်ဆံလျှက် နိုင်ငံချောက်ချား ပျက်စီးတတ်ကြောင်း ထုံးဟောင်းကျမ်းဂန်အလာမှာဝေသာလီမင်းရို့ရေ အချင်းချင်းမညီမညွတ်၊ အပရီဟာနိယတရား ကင်းလွတ် အောင် ဝဿကာရပုဏ္ဏား လှည့်ဖျားဂုံးတိုက်ြုပလီရာ၊ ပညာအဆင်အခြင်မရှိ နီမှား ကြရေ့အတွက် ပျက်စီးဆုံးရလီကြောင်း ထုံးဟောင်းထင်ရှားရှိပါရေ။

ဇာတ်နိပါတ်တော်အလာ သံဝရမင်းသားရေ တစ်ရာ့တစ်ယောက်ရေသား ရို့တွင် အငယ်ဆုံးဖြစ်ပါလျှက်၊ ပညာရှိအမတ်ကောင်းနန့် ပေါင်းဖေါ်မှီဝဲ၊ ယှဉ်တွဲနှီးနှော ခြင်းြုပုလီရေကြောင့် ခမည်းတော်မင်းဧ့အရိုက်အရာ ထီးနန်းတိုင်းပြည်ကို အပ်နှင်း ခြင်းခံရကြောင်းကို သံဝရဇာတ်တွင်လာရှိတော်မူပါရေ ဒါယကာတော်မင်းမြတ်ဟု ဆရာတော်ရို့ မိန့်တော်မူလီကေ ပြည့်သျှင်မင်းလည်း ြုကိုက်တော်မူလီရေ။ သို့ကြောင့် သားတော်အကြီး ညိုရောင်ဖြူကိုထီးနန်းမအပ်။ သားတော်အလတ် ြုမို့သစ်စား အောင် ကျော်စံကိုသာ ထီးနန်းတိုင်းပြည် အပ်တော်မူလီရေ။

နရပတိကြီးမင်းရေ ရီးထန်ရေဝေဒနာဖြင့် ထတော်မမူလီဘဲ သက္ကရာဇ် ၁၀ဝ၇-ခု၊ နတ်တော်လတွင် လွန်တော်မူလီရေ။