Wp/rki/ရခိုင်လျှောက်ထုံး(၄၅)

ငယ်ကျွန်ငလုံးတင် အမ်းမြို့စားတောင်းရာ၌ လျှောက်ထုံး

တစ်ရံရောအခါ အမ်းစား ချစ်သူသေလွန်၍ ပြည့်သျှင်မင်းငယ်ကျွန် ငလုံးတင်က အမ်းစားအရာကို မင်းထံလျှောက်တောင်းလီရေ။ ပြည့်သျှင်မင်းက အမတ်ကြီး မဟာပညာကျော်ကိုဆိုချေတော့ အမိန့်တော်ဟိလီရာ ငလုံးတင်လည်း အမတ်ကြီးထံ လာ၍ အကြောင်းကိုဆိုလာရေ။ အမတ်ကြီးက ဂု စားနီရေ ခွန်သေရ သင်္ဘောကင်းသာကောင်းရေ။ အမ်းစားအရာနန့်မတော် ဒေချင့်ပိုင်ဆိုလိုက်ရေကို ငလုံးတင် မနီ၊ ငယ်ကျွန်ဖြစ်ရေဂုဏ်ကိုကိုးစားလျက် နံနက်မင်းပွဲခံရေအခါ လျှောက်ပြန်လီရေ။ ပြည့်သျှင်မင်းက အမတ်ကြီးကိုမေးတော်မူရာ အမတ်ကြီး လျှောက်ရေကား-

အသျှင်မင်းမြတ်။ ရေမြေကိုအစိုးရရေမင်းရို့၌ အနီးအဝီးမရွေးသာ၊ ပြည်ကျိုး မင်းကျိုးနှစ်မျိုးသိတတ်သူအား မင်းနီးပါး၌လည်းကောင်း၊ အဝီး ကျေးရွာစားပီးရာ၌ လည်းကောင်း၊ ပြည်ကျက်သရေဟိ၍ ပြည့်သျှင်မင်း၌ ပစ္စုပ္ပန် သံသရာနှစ်ဖြာရေအကျိုး ဟိလှရေပင်ဖြစ်ရေ။ မလိမ္မာရေသူရို့ကျိုးပြစ် မသိ၊ မိမိစိတ်ြုကိုက် မင်းလိုလိုက် ရေဟူလျက် ပြည်သူရို့ထံ၊ ထုခွန်ဘဏ္ဍာ တိစွာယူငင်၊ ပြည့်သျှင်နှလုံးသင့်စီရန် ချီးမြှင့်ပီးကမ်းခြင်းြုပလီက ပြည်ရွာ မသာယာ၊ သတ္တဝါပင်ပန်းချေက ထိုသူကြောင့် မင်း အပါယ်လားရာရေ။ တစ်ကြောင်းမူလည်း သူတစ်ယောက်ကိုသဒ္ဒါတော်မူ၍ တိုင်းပြည်မြို့ရွာ၊ ပြည်သူရွာသား အပျက်မခံကောင်းပါ။ ငယ်ကျွန်တော်ငလုံးတင်ရေ ပညာဟိနန့် ပေါင်းဖက်ခြင်းမဟိ၊ ကြက်တိုက်အန်ခတ်၊ စီာင်းငြင်းပတ္တလား၊ ရေက်စား ပျော်ရွှင်မှုနန့်သာ နီမိနီရာ၊ ဆိုမိဆိုရာ ပညာမဟိပါ။ ထိုသူအား တစ်ြုမို့တစ်ရွာစားချေကေ၁၃၄ ြုမိ့ရွာပျက်၍ သတ္တဝါပင်ပန်းခြင်းသို့ရောက်မည်အမှန်ဖြစ်ပါရေ။ အပါးတော်တွင်သာ ဝမ်းစာဝရုံပီးလျက် ထားသင့်ပါရေ။ လျှောက်လီကေ ပြည့်သျှင်မင်းလည်း ြုကိုက် တော်မူ၍ ငလုံးတင်ကို စားမြဲသင်္ဘောကင်းနန့်သာ ထားတော်မူလီရေ။ အမ်းစား နီရာကိုမူကား ကံသာြုမို့စား သ္မီသံဧညီ ဗြဲကွန်ဆိုင်ကို ဗြသမွန်အမည်နန့် ြုမို့စား ပီးတော်မူလီရေ။