Wp/rki/ရခိုင်လျှောက်ထုံး(၄၄)

ယိုးဒယား အမတ်ဟောင်းကံသာမြို့စားအား ချီးမြှောက်ကယ်မရေ့ လျှောက်ထုံး

တစ်ရံရောအခါ ပဲခူမင်းကျော်ထင်နီာ်ရထာရေ ယိုးဒယားြုမို့ကို လားရောက် တိုက်ခိုက်လီရေ။ ယိုးဒယားမင်း ဗျာသာတိရာဇာဧအမတ် ဘွန်စီာမှိုင်းရေ လက် လွတ်ထွက်ပြေးရလီရေ။ အမတ်ဘွန်စီာမှိုင်းရေ မြောက်ဦးြုမို့ မင်းဖလောင်းကြီး ခြေတော်ရင်းသို့ ရောက်ဟိခိုလှုံလီရေ။ ပြည့်သျှင်မင်းကြီးရေ အမတ်ဘွန်စီာမှိုင်းအား အဝတ်အစားနီအိမ်တိပီးပြီး၊ အမတ်မဟာပညာတော်နန့်အတူ ထွက်ဝင်ခစားစီ။ အမိန့်ဟိလီရေ။ ထိုမှ နီာက်ငါးလခန့်ကြာလတ်ကေ ယိုးဒယားအမတ် ဘွန်စီာ မှိုင်းအရည်အချင်းကို အမတ်ကြီးသိဟိလီရာ-လျှောက်ထားရေထုံးမူကား- အသျှင်မင်းမြတ်။ ယိုးဒယားအမတ် ဘွန်စီာမှိုင်းရေ လက်ရုံးရည်ထက် နှလုံး ရည်ကောင်းဟိသူဖြစ်ရေ။ မောဟတရားအားကြီးသူ မဟုတ်ပါ။ မူးမတ်ကောင်းရို့ လက္ခဏာဟိအင်္ဂါစုံရေ မင်းသုံးရန်လိမ္မာရေဉာဏ်ဟိသူ ဖြစ်ပါရေ။ လျှောက်လီကေ ပြည့်သျှင်မင်းကလည်း ထိုသူ့နှလုံးရည်ကို ငါလည်းသိတော်မူပြီးဖြစ်ရေ။ အမိန့်တော်ဟိ၍ အမတ်ဒါကာစား သမီးကိုယ်လုပ်တော်မင်းညိုကိုထုတ်၍ ပီးမြားတော်မူပြီး၊ ကံသာြုမို့ ကိုလည်း ပီးတော်မူလီရေ။ တစ်နှစ်ခန့်ဟိရေအခါတွင် ကံသာြုမို့မြောက်ဘက် တစ် လခရီးတွင်ဟိရေ ကပ္ပိရုပီြုမို့မင်းကို ယဉ်ကျေးအောင် နှလုံးရည်ဖြင့်ဖြည်ဖြောင်း၍ ကန် သာြုမို့စား ဘွန်စီာမှိုင်းနန့် မိတ်ဆွေဖြစ်ကြလီရေ။ ကပ္ပိရုပီမင်းမာရသွန်ရေ သမီး နာလိမလ္လာကိုဆက်သွင်း၍ ဒါးမကျိုး၊ လှံမကျိုးပဲ ကပ္ပိရုပီမင်းခြေကေရင်းသို့ ဝင်ရောက် လာရလီရေ။

တစ်နီ့ရေအခါ ပဲခူးမင်းကျော်ထင်နီာ်ရထာကစီဟန်နန့် လူနှစ်ယောက်ရေ ကြိမ်တလီလမ်းက လာကြလီရေ။ တောင်ခွင်စားကခေါ်ချေကေ-အတွိ့မခံ၊ စာ ကိုပစ်ချခပြီး ထွက်ပြေးလီရေ။ တောင်ခွင်စားရေ ထိုစာကိုယူခပြီး ပြည့်သျှင်မင်းထံ ဆက်သလီရေ။ ထိုစာကိုထည့်ရေ စာထုပ်တံဆိပ်လက်မှတ်ကိုကြည့်ပြီး ဖွင့်ဖြေ၍ ကြည့်ရှုရာ စာတွင်ပါရေကား-

အမတ်ဘွန်စီာမှိုင်းရေ ကျေးဇူးသစ္စာကိုစီာင့်သိရိုသေစွာ အမှုတော်ထမ်း ဆောင်၍ ရက္ခပူရတိုင်းကို အလိုတော်ပြည့်ကေ ပိတ်ခလုံြုမို့စား သနားတော်ခံစိမ့်မည်။ မင်းရို့စကား ဆင်စွယ်ပမာဖောက်ပြန်ခြင်းမဟိ ပကတိထားတော်မူ၍ ရက္ခပူရတိုင်းသို့ စီတော်မူလိုက်ရေ။ သုံးနှစ်ကျော်ဟိပြီ၊ မည်သို့ အကြောင်းအရာ မည်ရေ့ရက်လ ချီ ကေမူကား အရီးတော်ကုန်မည်။ ထိုပြည်၌မူးမတ်ြုမို့စား မည်သူရို့နန့် ပေါင်းဖက်ညီ ညွတ်မိရေတိကိုနှလုံးရည် ပြည့်ဝရေ့အတိုင်း စီလူရောက်ချိန်သင့်လျက် မရောက် မလာရေမှာ မပေါက်မရောက် မစီသာ၍သာကြာလီရေ။ ယိုးဒယားမင်းအမတ်ဖြစ် ကေလည်း၊ မှူးကောင်းမတ်ကောင်းရို့အင်္ဂါ ပြည့်စုံသူဖြစ်၍ ပညာအလျှောက်ယုံကြည် စီ သုံးတော်မူရေ။ အမှုကိုဉာဏ်ဖြင့် ကြံပြီးကေ မှာတော်မူရင်းအမှုစကားရောက် အောင်လျှောက်တင်စီလွှတ်မှ ပညာဟိအင်္ဂါမြောက်မည်။

ဒေချင့်ပိုင် စာတွင်ပါလာရေကိုကြားတော်မူလီရာ အမတ်ကြီး မဟာပညာကျော် ပြည့်သျှင်မင်းထံလျှောက်ထုံးမူကား-

အသျှင်မင်းမြတ်။ မင်းနန့်အမတ်ရို့၌ ဝင်္ကတရိတေဒ-ကြံနည်းဖြင့် ကြံရာရေအ ကြောင်းရေလည်း ဥပ္ပကပ်ဉာဏ်- ဥပါယ်တမည်ဖြင့်စဉ်းလဲ၍ အမှာအတား စကား ရောက်ပေါက်ဟိရေဟူလျက် တိုင်းပြည်၌ဟိရေ မလိုသူရို့ကို သေစီကြောင်း စကား အမှာအထား စာပီးချ၍ကြံခြင်း။ ပယောဂဉာဏ်ဖြင့် အင်း မန္တာန် ဆေးဝါး ယတြာြုပ၍ ထိုသူအား သေစီမှုကြံခြင်း ထိုသို့နှစ်မျိုးဟိပါရေ။

တစ်ကြောင်းမူလည်း- အကြည်တော် ကျော်ထင်နီာ်ရထာမင်းရေ တစ်ပါးနိုင်ငံ ၌ မင်းြုပုလျက် စစ်မက်အလိုကြီးစွာ သတ္တဝါအပေါင်း သေကြေပျောက်ဆုံး လက်ရုံးမာန ထောင်လွှား၊ မတရားအကျင့်အကြံ၊ ဘုရားစရေ သူတော်ကောင်းရို့ မနှစ်လိုရေ အယူနန့်နီလီကေ ထိုမင်းအား မိမိတိုင်းသူ ပြည်သားရို့ကလည်းကောင်း အခြား တိုင်းတစ်ပါးသားရို့ကကေလည်းကောင်း၊ ြုငိငြင်ကြ၍ပျက်ဆီးစီလိုခြင်းဟိ၍ နှလုံးဖြင့် ဖန်လီရေ ဉာဏ်။ ြုခံထဲခဲပစ်ြုပရေအကြောင်းလည်း ဟိရာပါရေ။ ယင်းပိုင် အကြောင်းတစ်ခုနန့် စာသာဖြစ်ပါရေ ကံသာြုမို့စာ ဘွန်စီာမှိုင်း ကျေးဇူးသစ္စာတော်၁၃၂ ကို ဖောက်ပြန်စဉ်းလဲသဖြင့် ထိုစာတွင်ပါရေ့အတိုင်း ကျင့်ကြံဝင်ရောက်လာသူ မဟုတ် ပါ။ လျှောက်လီကေ-ပြည့်သျှင်မင်းကြီးလည်းြုကိုက်တော်မူ၍ ကန်သာြုမို့စားအမတ် ဘွန်စီာမှိုင်းကိုခေါ်၍ မျှပင်မေးတော်မမူ သ္မိသံ-ဟူရေ အမည်ကိုထပ်၍ ပီးပို့သနား တော်မူလီရေ။