Wp/rki/ရခိုင်လျှောက်ထုံး(၂၄)

မင်းဖလောင်းလက်ထက် ဥဿလင်းစားအရေးတွင်မင်းအားညွှန်ပြရေ့ လျှောက်ထုံး

တရံရောအခါ ဥဿလင်းစား ငပေါင်တိုကို စိန်တင်စားအရာ ပီးမည်ရှိကေ အမတ်ကြီး မဟာပညာကျော်လျှောက်ရေကား-

အရှင်မင်းမြတ်။ ဥဿလင်းစားငပေါင်တိုရေ စစ်ထိုးမှု၌ အလွန်လိုရေ။ အ ကျိုးအပြစ်ကို အမှန်သိမည်မထင်ပါ။ စိန်တင်အရပ်သားရို့ရေ ကိုက်တတ်ရေ ခွေး ပမာဖြစ်ရေ။ ထိုသူနှစ်ဦးရို့ကို အတူမထားသင့်ပါ။ လျှောက်ကေလည်း ငပေါင်တို သမီးမြသွင်ညိုရေ မင်းဧကိုယ်လုပ်တော်ဖြစ်လီ၍ အမတ်ကြီးစကားကို ယူတော်မမူ ဘဲ၊ ဥဿလင်းစားငပေါင်တိုကို စိန်တင်စားအရာ ပီးတော်မူလီရေ။ ငပေါင်တိုလည်း စိန်တင်စားအရာဖြင့် စိန်တင်ချောင်းသို့ ထွက်လားနေထိုင်ရာ ခုနှစ်လရှိမှ၊ စိန်တင်ချောင်း သား အရိုင်းတိနန့် ခြားနားလီရေ။ ထိုအကြောင်းတိကို မင်းကြီး သိတော်မူလတ် ကေ အမတ်ပညာကျော် လျှောက်ရေကား-

အရှင်မင်းမြတ်။ ။ ရာဇာမင်းရို့ရေ၊ အမစ္စာနံအမတ်ရို့အား၊ အနီးအဝီး ထားရာ၌ လည်းကောင်း၊ ပေါသကောအတိသူရို့ဆိုလာရေ စကားကိုလည်းကောင်း၊ နာပိကတံ- ဆင်ခြင်နှိုင်းညှိမှုမရှိမူလျက်၊ နတာတဗ္ဗံ- မိမိစိတ်အလိုမြုပရာ၊ သပိခတစဆင်ခြင်နှိုင်းညှိပြီးမှသာကေ၊ တာတဗ္ဗံ- ြုပရာ ဆိုရာဧ။ တကာတဗ္ဗံ- ဆင်ခြင်ရေ သဘော မရှိမူကား၊ သန္တာပေါ- မှားရေအမှုဖြင့် ပျက်စီးခြင်းသို့၊ ဘဝေ-ရောက်ရဧ။

မဟာရာဇာ ဘဝရှင်မင်းမြတ်၊ မနုဿဝင်္ဂ ံကောက်ရေ သဘေ ာရှိတတ်သာသူ မူကား၊ အလဒ္ဒသတ္တပေါ အကုသိုလ်အမှုကို အားထုတ်တတ်ရေ လင်းကဲက ဒူးဗသျှူး၇၂ မျိုးရေလည်းကောင်း၊ ကုလဟိန္နကုလား၊ တရုတ်မျိုးတိလည်းကောင်း၊ ဧတေဝ ထိုအမျိုးသားရို့ရေ မဇ္ဇပါနံ- သေရည်သေရက်ရေက်စားခြင်း၊ ပါဏာတိပါတာသူဧအသက်ကို သတ်ဖြတ်စားတတ်၊ ရက်စက်ခြင်းြုပလေ့ရှိရေ နှလုံးစွဲရေဖြစ်၍ ဝိပရိတာယ- ဖေါက်ပြန်ရေ စိတ်ခိုင်ခန့်ခြင်းနန့်သာ၊ သဗ္ဗဒါ- အခါခပ်သိမ်းရှိလီရေ။ မဟာရာဇာ- ဘုန်းသမ္ဘာနန့်ပြည့်စုံရေအရှင်မင်းမြတ်၊ အနိဌိ- ယုတ်ရေအမှုကို အလိုအားဖြင့်ြုပရေ၊ ပုရိသ- ယောကျာ်းလည်းကောင်း၊ ဇာဂံ-သီလမရှိသွမ်းသွပ်ဝန် တိုရေ၊ ဣတ္တိ- မိန်းမလည်းကောင်း၊ မန္တာစ- ထိုးကွင်း၊ ဆေးဝါးမန္တရားကို အလိုရှိတတ်ရေ ဟူးရားဖြူ၊ဟူးရားညိုရို့လည်းကောင်း၊ ဝီဿ-သေစေတတ်ရေ အဆိပ်လည်းကောင်း၊ သိင်္ဂ ံ- ဦးချိုရှိရေသတ္တဝါလည်းကောင်း၊ သပ္ပေါ-အဆိပ်ရှိရေ ေြွမလည်းကောင်း၊ ဥမ္မတ္တကော- အရူးလည်းကောင်၊ နဒီမြစ်လည်းကောင်း၊ ပိဿသေနထိုသူရို့အားယုံရေ အမှုဖြင့်၊ နောပပဇ္ဇတေ- မြုပအပ်။ တသ္မာ-ဇာကြောင့်နည်းဟူ မူကား၊ ဥဒုမ္ဗရပတ္တော- ရေသဖန်းသီးရေ၊ ဗာဟိရာ- အပ၌၊ ရတ္တမေဝ-အရောင်အဆင်း ရှိဧ။ အန္တော- အတွင်း၌မူကား၊ ကိမိလိသမ္ပုန္န- ပိုးကောင်အတိ စက်ဆုတ်ဖွယ်ရှိသကဲ့ သို့၊ ဒုဇ္ဇနဟဒယံ- သူယုတ်ရို့သညာရေ။ နအတ္တိ- အကျိုးမရှိ၊ ဘိဇ္ဇနံ - ပျက်စီးတတ် ဧ။

ပဏ္ဍိတော- ပညာရှိရေသူရို့အသိမူကား၊ သူရိယေ- နေရေ၊ ဝိပရိတာယ- ဖေါက်ပြန်သဖြင့်၊ ပစ ္ဆိမဘာဂေ- အနောက်မျက်နှာက၊ ဥဒယတိ- ထွက်ပေါ်ရာဧ။ မေရုမြင့်မိုရ်တောင်ရေ၊ ဝိပရိတေန- ဖောက်ပြန်သဖြင့်၊ နမတိ- ညွတ်ရာဧ။ တဒိ- အကယ်မ လွဲ၊ နရဂ္ဂိ- ငရဲမီးရေ၊ သိတလိ- ချမ်းမြေ့ရာဧ။ ပဒုမာ- ကြာပန်းရေ၊ ပဗ္ဗတဂ္ဂေ- တောင်ထိပ်ပေါ်၌၊ ဝိကဿေ- ပွင့်ရာဧ။ သာဓုဝါစာ- သူတော်ကောင်းတို့စကားရေ၊ ကုဒါစနံ- တစ်ရံတစ်ဆစ်မျှ၊ နဝိပရိတေ- မပေါက်လီ။ သေလီ- တောင်မည်ကာမျှ၌၊ မဏိကျောက်မြတ်ရေ၊ နတ္တိ-မရှိ။ ဝဇေ- ဆင် မည်ကာမျှ၊ မုတ္တာဂဇံ- ဆင်ဖြူမဟုတ်။ ဝနေ- တောမည်ကာမျှ၌၊ နစန္ဒနဉ္စ-စန္ဒကူးမရှိ။ မနုဿေ- လူမည်ကာမျှ။ နပဏ္ဍိတော- ပညာရှိမဟုတ်။ မဟာရာဇာန-အ ရှင်မင်းမြတ်။ လောကေ- လောက၌၊ ဘိက္ခု- ရဟန်းရေ အသန္တုဌာ- လိုချင်တတ်သာအမှုရို့ကို ြုပသဖြင့်လည်းကောင်း၊ ကုလဒူ သဟာ- အာပတ်၌ အသက်မွေးခြင်းလည်းကောင်း၊ ြုပတတ်ရေ အကြင်ရဟန်းရေ၊ သန္တာပေါ-မှားရေ အပြစ်ရှိခြင်းကြောင့် ပျက်စီးရာဧ၊ ရာဇာနေပိ- မင်းရို့မှာလည်း၊ နာရံနံ- မိန်းမ စကား ကို နားထောင်ခြင်းကြောင့်လည်းကောင်း၊ ဟီနအာမစ္စော- မင်းမှားစေမှုြုပတတ်၇၃ ရေအမတ်ယုတ်နန့် လိုက်သင့်ရောနှောြုပုတတ်ခြင်းလည်းကောင်း၊ အဇယံ- မအောင် အပ်သူအား၊ ဇယံ- အောင်ခြင်းအမှုကို ြုပတတ်ခြင်းလည်းကောင်း၊ တသာ- ယင်းပိုင်း သဘောအကျင့်ရှိရေ၊ ရာဇာ- မင်းရေ၊ သန္တာပေါ- မှားရေအမှုဖြင့် ပျက်စီးခြင်း သို့၊ ဘဝေ- ရောက်ဧ။

မာတာဟိနဿ- အမိယုတ်ရေ သားသမီးရို့ရေကား၊ သုဘာသိတောကောင်းရေအမှုရို့ကို၊ နပဿောယျ- မြုပတတ်ပြီ။ ပိတာဟိ ံနဿ- အဘယုတ်ရေ သားသမီးရို့မူကား၊ ပဉ္စကာမကော-ငါးပါးသီလရို့ကို၊ နပဿေယျ- မစောင့်မကျင့် လွန် စွာ သွမ်းသဖြင့်၊ အဝိဇ္ဇာမှုကို ြုပုတတ်ဧ။ ဝိသာ ဓုမော- မိဘယုတ်-ပုတ္တဿအတိဇာ တော- မြင့်မြတ်ရေသားရို့မူကား၊ ယော-အကြင်သူရေ၊ သမ္ဗုဒ္ဓာနံ-ဘုရားလောင်း ပမာ သူတကာထက်ထူးရေ အကြံလည်းကောင်း၊ အမနုဿပစ္စ-သူတပါးရို့မြုပု နိုင်ရေအမှုကိုလည်းကောင်း၊ အမနုဿမစ္စ-သူတပါးမမြင်နိုင်ရေ အမှုကိုလည်းကောင်း၊ ကမ္မတော- ဆောင်တတ်မြင်တတ်ဧ။ တာနိဝေ- အဓွန့်ရှည်ရေအမှုရို့ကို ဆောင်တတ် ခြင်းရှိဧ။

ယော- အကြင်သူမြတ်အား၊ ဗန္ဓုမိတ္တံ- အဆွေခင်ပွန်းကောင်း၊ အနာဂတံ- နောင် ပွင့်အပ်ရေဘုရားလောင်းသာ ထိုသူရေ၊ အနာလဝေါ- မမြင်ရေ၊ အလဒ္ဓေါ- စဉ်း လဲ အကြံပညာဉာဏ်လည်း သူတစ်ပါးထက်သာလွန်တတ်ရေ၊ တိပနံ- ဆန်းကြယ် ရေစကားကိုလည်း ဆိုတတ်ရေ၊ တထာဂတာ- လာခြင်းကောင်းရေသူရို့အား ပညာသဝိဒ္ဓေါ- ဆင်ခြင်သိရာရေ အကြောင်းမူလည်း၊ ဥဒကေ- ရေတိမ်ရေနက်ကို သိလိုကေ၊ ကုမုဒ္ဓမာလံ- ကြာရိုးကြာစွယ်ကိုမြင်သဖြင့် သိရာရေ။ ပထဝီပမာနံမြေကောင်းမကောင်းကို သိလိုကေ၊ တိထာမိလာကံ-မြေဇာမြက်ကိုမြင်သဖြင့် သိရာဧ။ ကုလဇာတံ- အမျိုးမြတ်သူအားသိလိုမူ၊ (ဝိနယေဗဟုသုတပညာဗလံ)ဗဟုသု- သူ့ထက် လွန်၍ အကျိုးကိုဆောင်ရွက်တတ်ခြင်း။ ပညာဗလံပညာအားကြီးခြင်း။ ယော-အကြင်သူ ရေ၊ ကုလဇာတော- သူ့ထက်မြင့်မြတ်ရေသူရို့အား၊ သုရ ခက္ခိတော-ကောင်းစွာ စောင့်တတ်ဧ။ အဒ္ဓုနော မိမိကိုယ်၌၊ ဒုက္ခိတောအကယ်၍ဆင်းရဲအံ့။ တိနိကမ္မံ- ယုတ် ရေအမှုကို၊ နဘာဇေယ- မြုပုမကျင့်မပြော မဆိုပြီ၊ တံ- ထိုသူရေ၊ မေဓါဝိ- ပညာရှိ ဟူ၍၊ ညေယျ- သိရာဧ။

ရာဇာနော- မင်းရို့ရေ၊ ကောယာမောဝ- တစ်ယံသာကေ၊ သေယျော- အိပ် စက်ရာဧ။ တြိတမ္မံ- သုံးယံကေကား၊ ဗဟူ- တိရေပြည်သူသတ္တဝါရို့ သာယာခြင်း ကိုလည်းကောင်း၊ သံသာရဝဋဒုက္ခတော- သံသရာဝဋ်ဒုက္ခမှ ထွက်မြောက်ရာရေ၇၄ တရားကိုလည်းကောင်း၊ ဝါယမော- လုံ့လထုတ်၍ နေရာဧ။ အမစ္စော- အမတ်ရေကား၊ ဒွေယာမေ- နှစ်ယံသာကေ၊ သေယျော- အိပ်စက် ရာဧ။ ဒွေပရံ- နှစ်ယံမူကား ဆိုခပြီးရေအမှုကိုလည်းကောင်း၊ ဆိုရအံ့ရေအမှုကို လည်းကောင်း၊ မိမိအကျင့်သီလမြဲစေရေအမှုကိုလည်းကောင်း၊ ဝါယမော- လုံ့လြုပု ၍နေရာဧ။ သဗ္ဗ-ခပ်သိမ်းရေသူရို့မှာကား၊ တိယာမော -သုံးယံသာလျင်၊ သယျောအိပ်ရာဧ။ ဧတော-တစ်ယံမူကား၊ သမ ္မာဝါယမော-ကောင်းရေအသက်မွေးခြင်း ထိုနှလုံးသွင်းလျက် မိမိသီလဖြင့် မြဲစေရာရေလုံ့လဖြင့် နေရာဧ။ စတုအနေကမတော- လေးယံလုံးအိပ်ရေသူမူကား၊ ဥမ္မတ္တတော၊ အရူးလည်း ကောင်း၊ ယာစကော- တောင်း၍စားတတ်ရေ၊ ယာစကာ- လည်းကောင်း၊ မဇ္ဇပါနံသေရေက်တတ်ရေသူရေလည်းကောင်း၊ တြိ- ထိုသုံးမျိုးကေကား၊ စတု- လေး ယံ လွန်စွာအိပ်တတ်ဧ။

ဌာနဉ္စ-အကြင်ဌာနအရပ်၌၊ ရာဇသုည-မင်းရေစိုးမိုးအံ့၊ သာရာဇာ အကြင်မင်း ရေ၊ ပညာသဝံ-ပညာမရှိခြင်းကြောင့်၊ ပရေသံ- သူတပါးရို့ စကားကို၊ ခလေခလေ- ယုံမှားတတ်ဧ။

ပုရိသက္ကုတ္တိလာဘံ။ ပုရိသံ- ယောကျာ်းလည်းကောင်း၊ ဣတ္တိ- မိန်းမလည်း ကောင်း၊ ဓနံ- ဥစ္စာပီးရေရှိကေ၊ လာဘံ-လာဘ်ကို ခံယူတတ်ဧ။ နတထာဂတောလာခြင်းမကောင်း ထိုမင်းရို့စိုးရေအရပ်၌၊ အတိတံ- အပင်၊ ပတ္တိ -အရွက်။ ဖလံအသီးရို့ရေ မဖွံ့ဖြိုး၊ အရသာမရှိလီရာ။ ဝသန္တော- မိုးရေလည်း၊ နကမ္ပတိမညီမညွတ်ရှိရာဧ။ ဝတ္တံ- အမွေးအနံ့ရို့ရေလည်း နည်းကုန်ဧ။ မဟာရာဇာ- အရှင်မင်းမြတ်။ သူရေ- သူရဲကောင်းကိုလိုကေ။ ဒသပူရိသံတစ်ကျိတ်ရေယောကျာ်း၌။ ဧတော- တစ်ယောက်ရေသူရေ။ သူရော-သူရဲကောင်း ကိုရပါအံ့။ ပဏ္ဍိတော- ပညာရှိမူကား၊ သဟဿေသု- တစ်ထောင်ရေသူ၌ရှာကေ လည်း၊ ဧကော- တစ်ယောက်ရေသူကို၊ ဇာယတော- ကြံခြင်းငှာ၊ နတ္တိ-ဇာမှာရအံ့ နည်း။ ဗာလော- အကြင်သူမိုက်ရေ၊ ယာဝဇီဝံ- အသက်ထက်ဆုံး၊ ပဏ္ဍိတံ- ပညာရှိ နန့်၊ ပတိရူပသတိ- ပေါင်းဖက်မိကေလည်း၊ ဗာလော- လူမိုက်ရေ၊ ဓမ္မံ- တရားကို၊ ကိဇာနာတိ- ဇာမှာ သိရအံ့နည်း။

ပဏ္ဍိတာ- ပညာရှိရို့မူကား၊ အတ္တဓနံ- ကိုယ်ဥစ္စာရှားပါးခြင်းကို လည်းကောင်း၊ မနောဒုက္ခံ- နှလုံးဆင်းရဲခြင်းကိုလည်းကောင်း၊ အမနုဿဇာနံ -သူမိုက်လှည့်စားရေ စကားကို လိုက်နာခြင်းလည်းကောင်း။ နာရိပုတ္တညာတကာနံ- သားမယား၊ မိဘဆွေ၇၅ မျိုးရို့ ဆိုးသွမ်းရေအမှုရို့ကိုလည်းကောင်း၊ အတ္တဒေါသံ- မိမိဒေါသရှိခြင်းကိုလည်း ကောင်း၊ ပရော- သူတစ်ပါးရို့အား၊ နဇညာ- မသိစေရာဧ။ ပရဿ-သူတစ်ပါးဧ၊ ဒေါ သံ- ဒေါသကိုသာ၊ ဇညာ -သိစေရာဧ။ အဒန္တံ- မယဉ်ကျေးရေသူအား၊ ဓနံ- ဥစ္စာ ပီးကမ်းမြှောက်မြှင့်၍ ယဉ်ကျေးစေရာဧ။ ဒေါသံ- ဒေါသအမျက်ကြီးရေသူအား၊ အဉ္စ လီ- ချီးပင့်ပြောဆိုခြင်းဖြင့် ယဉ်ကျေးစေရာဧ။

ကာကေ- ကျီးတိအလယ်၌၊ သာမင်္ဂါ- ဟင်္သာငှက်ရေ၊ နရေဘတိ -မတင့် တယ်၊ ဂေါဏော- နွားရို့အလယ်၌၊ သီဟရာဇာ- ခြင်္သေ့မင်းရေ၊ နရေဘတိ-မတင့် တယ်။ ဗာလာနံ-သူမိုက်ရို့အလယ်၌၊ ပဏ္ဍိတော-ပညာရှိရေ၊ နရေဘတိ-မတင့် တယ်။ အနုဒကာ- ရေမရှိရေ၊ နဒီ-မြစ်ရေ၊ နရေတတိ-မတင့်တယ်။ ဣတ္တိ-မိန်းမ ရို့ရေ၊ အသာမိကာ- လင်မရှိမူ၊ နရေဘတိ-မတင့်တယ်၊ ပုရိရေ- ယောကျာ်း ရေ၊ အဘရိယာ- မယားမရှိက၊ နရေဘတိ-မတင့်တယ်။ ရာဇာ-မင်းရို့၌၊ နအမစ္စောဗလံ- ပညာအားရှိရေ အမတ်မရှိက၊ နရေဘတိ-မတင့်တယ်။ အမစ္စေ- အမတ်၌လည်း၊ ပညာသဝံ-ဆန်းကျယ်ရေဉာဏ်ပညာမရှိက၊ နရေဘတိ-မတင့်တယ်၊ ရာဇာနံ- မင်း၌လည်း၊ နာရီစ-မိန်းမအလိုသို့လိုက်သဖြင့်၊ နရေဘတိ- မတင့်တယ်၊ ဣတ္တိ- မိန်းမရို့၌၊ ရူပံ-အဆင်းရှိလျက်နန့်၊ ဇာဂံ-အကျင့်မရှိက၊ နရေဘတိ-မတင့် တယ်၊ ဘိက္ခူ-ရသေ့၊ ရဟန်းရို့၌၊ ခမာ-ရေးခံခြင်းမရှိရေရဟန်းရေ၊ နရေဘ တိ-မတင့်တယ်၊ ရုက္ခာ-သစ်ပင်ရို့ရေ၊ နပတ္တိ-အရွက်မရှိက၊ နရေဘတိ-မတင့်တယ်၊ မုတ္တဂဇံ-ဆင်ဖြူဖြစ်လျက်၊ ခရသ-ကြမ်းတမ်းသဖြင့်၊ နရေဘတိ-မတင့်တယ်၊ နာဝါလှေရို့၌၊ နပဒံ-တက်မရှိက၊ နရေဘတိ-မတင့်တယ်၊ သိံင်္ဂ-ဦးချိုရှိရေသတ္တဝါရို့၌ နသိံင်္ဂ -ဦးချိုမရှိက၊ နရေဘတိ-မတင့်တယ်။

မဟာရာဇာ-အရှင်မင်းမြတ်၊ မနုဿာနံ-လူရို့၌လည်းကောင်း၊ဒေဝါနီ-နတ်ရို့ ၌လည်းကောင်း၊ ဗုဒ္ဓသာသနံ-တရားဩဇာအရသာထက်၊ ဝရံ-မြတ်ခြင်းရေ၊ နတ္တိမရှိ။ ပညာသဝံ-ပညာဉာဏ်ရှိ၍ ထိုးထွင်းသိမြင်တတ်ရေသူထက်၊ ဝရံ-မြတ်ခြင်းရေ လည်း၊ နတ္တိ-မရှိ။ စတုသစ္စံ- လေးတန်ရေသစ္စာစကားထက်၊ ဝရံ-မြတ်ခြင်းရေ၊ နတ္တိ-မရှိ။ အတ္တသမံ- ကိုယ်ထက်ယုံသင့် ချစ်အပ်သင့်ရေသူလည်း၊ နတ္တိ-မရှိ။ ယင်းပိုင်း ထုံးသက်သေနန့် အမတ်ကြီးလျှောက်လီကေ-ပြည့်သျှင်မင်းကြီး အမိန့် တော်ရှိရေကား- ငပေါင်တိုဧအဘမှာ ပျူ၊ အမိကေကား ကုလား၊ ပျူကုလားရော နှောရေ့သား၊ သင်းဘီဘိုးရို့လည်း မှူးမျိုးမတ်မျိုးမဟုတ် သင်းဘငနှိုးရေ ခမည်း တော်ဘုရား ကုလားပြည်ကို သိမ်းတော်မူရေကာလမှ အမှုထမ်းလိုကြောင်းလျှောက်၇၆ ကေ အပြန်တွင် ထမ်းရည်ကိုကောက်၍ ရိုးစားအရာ ပီးတော်မူလီရေ။ သင့်အဘ အသုံးရရေကြောင့် သင်းကိုကျေးရွာပီးရေ။ သို့ရာတွင်သင်းကို ဘယ်သို့ြုပရမည် မေးကေ- အမတ်ကြီးလျှောက်ပြန်ရေကား-

အရှင်မင်းမြတ်။ ။ သူမိုက်ကိုနိုင်လိုမူ-မြှောက်မြှင့်၊ ရှေးသူဟောင်းရို့ စကား အတိုင်းသာ ငပေါင်တိုကို မြှောက်မြှင့်တော်မူရပါမည်။ လျှောက်လီကေ-ပြည့်သျှင် မင်းကြီးကလည်း ရာဇပရိယာယ်ဖြင့်မြို့သစ်စားသို့ စာပီးတော်မူပြီးမှ စိန်တင်စား ငပေါင်တိုကို မြို့သစ်စားအရာလည်း ကျေးကြီးရွာကြီးပီးတော်မူရေ့ အမိန့်တော်အပ် စေတော်မူလီရာ၊ ငပေါင်တိုကားမြှောက်၍ အလုံးအရင်းတိပြီကြံလျက် မြို့သစ်ကို သိမ်းမည်ဟု ဗိုလ်ခြေနန့်လားလီရေ။ မြို့သစ်စားလည်း၊ ရဲမက်နှစ်သင်းခွဲပြီး၊ အသင့်ထား ရာ ငပေါင်တိုကို လာလမ်းကဆီးလို့ ဖမ်းလီရေ။ ငပေါင်တိုကို မြို့သစ်စားဖမ်းမိပြီး၊ ပြည့်သျှင်သို့ ဆက်ပို့လှာရေ။ ယင်းရေအခါ ငပေါင်တိုကို စီရင်မည်ရှိရေတွင် အမတ် ကြီးလျှောက်ပြန်ရေကား-

အရှင်မင်းမြတ်။ ကျွန်ငပေါင်တိုကို ဆယ်နှစ်ကျော် ဥဿလင်းချောင်းစားပီး ထားရေ့ကာလ မည်သို့မျှအကြောင်းမရှိပါ။ တန်ရာတွင်မထား လွန်၍ထားချေရေ ကြောင့် ငပေါင်တို မာန်မြောက်ခြင်းသာဖြစ်ပါရေ။ အနေအထား၊ အစား၊ ကျေးရွာသင့် တော်မှ အရှည်သဖြင့် ကျေးကျွန်အသုံးရတော်မူပါမည်။ လူနန့်မတန် လွန်လျက်ြုပချေ ကေ ကျွန်ကိုအရှင်စီရင်ရသဖြင့် ကျေးကျွန်ကုန်ပါမည်။ ငပေါင်တိုကို အရှင်မင်းမြတ် အမြှောက်လွန်၍ ငပေါင်တို မာန်လွန်ရေ့အမှုသာဖြစ်ပါရေ။ လျှောက်လီကေ-င ပေါင်တိုကို ချမ်းသာပီးတော်မူ၍၊ သားမယား၊ စည်းစိမ်နန့်တကွ အမတ်ကြီးသို့အပ် တော်မူလီရေ။