Wp/rki/ရခိုင်လျှောက်ထုံး(၂၁)

မင်းတရားရွှေထီးထံအမတ်ကြီးမဟာပညာကျော် လျှောက်ထုံး

အမတ်ကြီး မဟာပညာကျော်ရေ ဘုရင့်နောင် ကျော်ထင်နော်ရထာနန့်အတူ လိုက်လာခရာ လောင်းကြက်စခန်းရှိ မင်းတရားရွှေထီးထံရောက်ရှိပြီး ဝင်ရောက်ခစား လီရေ။ မင်းတရားရွှေထီးထံ မဟာပညာကျော်လျှောက်ထုံးကေကား- အရှင်မင်းမြတ်။ ။ လောကသုံးပါးဧ အထွတ်အထိပ်ဖြစ်တော်မူရေ မြတ်စွာဘုရား ဆုံးမတော်မူရေ့တရားကို မတည်ရေသူရို့ရေ သံသရာဝဋ်ဒုက္ခ ဆင်းရဲရှည်ပါရေ။

ရှေးသူတော်ကောင်းရို့ စကား၌လည်း သင်္ဘောစီးလျက်၊ ရေရိုးရေကြောင်းကို မသိတတ် ရေမာလိန်။ တောဝင်လီလျှက် တောစဉ်ကို မသိတတ်ရေမုဆိုး။ ပြည့်သျှင်မင်းဖြစ် လျှက် မှူးမတ်အရည်အနိမ့်အမြင့်ကို မသိတတ်ရေမင်း။ အမတ်ဖြစ်လျက် မင်းရိပ် မင်းခြည်အရည်အလား စကားသင့်မသင့်ကို မသိတတ်ရေအမတ်။ စတုဟီန၊ အနိဌံ ဥမ္မတ္တတကော ဤလေးဦးရေသူယုတ်ရို့ရေ အလိမ္မာမရှိရေဖြစ်၍ သေခြင်းမလှ သေရကြောင်း ထုံးဟောင်းရှိပါရေ။ တရားလိမ္မာ၊ သံသရာအပြစ်ကိုသိရေ မင်း ကောင်းမင်းမြတ်ရို့ရေ အနီးအဝီး၊ သူ့သား၊ ကိုယ့်သားမရွေး၊ ဆုံးမတော်မူကြောင်း ရှေးသူဟောင်းရို့အဆို လာပြန်ရေမှာ-

ကျင့်ချော်ဓမ္မ၊ သဇီဝအား၊ ပြစ်မှားပြင်းရှိန်၊ ဇီဝိတိန်ကို၊ ညှိုးပိန်မသွေ၊ ေြွခ ကေလည်းကောင်း၊ တစ်ကြောင်းမိုက်မည်း၊ သူ့ပစ္စည်းကို၊ ချုပ်တည်းမဲ့ငြား၊ ပြစ်မှား သဖြင့် မသင့်ပချေ၊ သူ့ဆွေဇနီး၊ ချစ်သမီးနန့်၊ ရောနှီးဆက်ဆံ၊ သုံးပါးကံမူ၊ စီမံလောဘ၊ နသစ္စဟု၊ ယွင်းခွစကား၊ သူနှစ်ပါးကို၊ ခိုက်ပွါးရန်စစ်၊ ဒေါသဖြစ်အောင်၊ ချောပစ်တတန်၊၆၃ မျက်မာန်ကြမ်းြုကတ်၊ ဖရုဿမျိုး၊ အကျိုးမဲ့ကေ။ ပိန်ဖျင်းဝါစာ၊ မိန့်မှာစတု၊ ဒေါသခု၍ ခြား၊ သူ့အရိပ်ငြိမ်း၊ စည်းစိမ်ေြွခရံ၊ သူကောင်းထံကို၊ ဖိတ်ခွနဂ္ဃိ၊ ငါ့ဟာတိဟု၊ ဖြစ်ဘိစေ လို၊ အဆိုအရေး၊ မကြံတွေးလိမ့်၊ မိုက်မှေးတစ်ကြောင်း၊ စောင်းမြောင်းငြူစူ။ အယူမှောက် လှန်၊ မိစ ္ဆာဉာဏ်နန့်၊ သုံးတန်ကာယ စရေအားထုတ်၊ ကိုယ်နှုတ်နှလုံး၊ ဆောက်တည် သုံးက၊ ပိတ်ဖုံးလေးပါး၊ ပယ်တံခါးဟူ၍ စပ်ဆိုဆုံးမတော်မူပါရေ။

ပြည့်သျှင်မင်းရေ ပြည်သူရို့အား သမ္မာအာဇီဝကောင်းမွန်ရေ အသက်မွေး ဝမ်းကျောင်းြုပကြစေရန် ကြေးမောင်းခတ်ဆော် စည်တော်ရိုက်သွင်း၍ တစ်နိသုံးကြိမ် ဆုံးမတော်မူရာရေ။

အရှင်မင်းမြတ်။ ။ လက်ရုံးအားကိုး အလိုရှိရေမင်းရေ ရန်ပို၍၊ ထိုပြည်သူ ရို့မှာလည်း လက်ရုံးမာနကြီးခြင်းကြောင့် စည်းစိမ်မရှည်။ ရန်သူငါးပါး၊ ဆက်ဆံတိ လီရေ။ နှလုံးအားကို အလိုရှိရေမင်းဧ တိုင်းသားပြည်သူရေ အပူရေကကင်း ခြင်းကြောင့် မိဘသားမြေး စဉ်လာသပြာ တောင်းတင်းမကုန်၊ ဆက်ဆံခံစားလျက် မ ပျက်စည်ထွန်း၍ ဘုရားစရေသူတော်ကောင်းရို့ အချီးအမွမ်းခံရကြောင်းကို ပညာရှိ တိ မှာထားတော်မူပါရေ။

ကျမ်းဂန်၌လည်း-

ရုက္ခသကသဟဿာနိ၊ ပုပ္ဖရုက္ခောဝ၊ ရေဘတိ

နရာသတသဟဿာနိ၊ ရူပဝန္တောဝရေဘတိ။

ရူပသတသဟဿာနိ၊ ပညာဝန္တောဝရေဘတိ။ ဟူ၍ လာဟိပါရေ။

ရုက္ခ သတသဟဿာနိ၊သစ်ပင်တစ်သိန်းရို့တွင် ၊ ပုပ္ဖရုက္ခောဝ၊ အပွင့်ရှိရေသစ်ပင် ရေသာကေ ရေဘတိတင့်တယ်ဧ။ နရာသတသဟဿာနိ- လူပေါင်းတစ်သိန်းရို့ တွင်၊ ရူပဝန္တော- အဆင်းလှရေသူသာကေ၊ ရေဘတိ- တင့်တယ်ဧ။ ရူပတသ သဟဿာနိ- အဆင်းလှရေ လူတစ်သိန်းရို့တွင် ပညဝန္တောဝ- ပညာရှိရေသူသာ ကေ၊ ရေဘတိ- တင့်တယ်ဧ။

ဤသို့လာရေကြောင့် ပညာအရင်းဖြစ်၍ မင်းကျင့်မကွာပညာနန့် တိုင်းပြည် ကို စောင့်ထိန်းရာရေအကြောင်း ကျမ်းဟောင်းလာရှိပါရေ။ ထိုမှတစ်ဖန် ကျမ်းဂန် လာရေမှာခန္ဓာနိစွာ ခယဌေန၊ ဘယဌေနဒုက္ခာစတေ၊ အနတ္တာသရကဌေန၊ ဣတိပိရေ ပုနပုန္နံ။

ခန္ဓာ-ခန္ဓာတရား ရုပ်နာမ်နှစ်ပါးရို့ရေ၊ ခယဌေန- ကုန်တတ်ပျက်စီးတတ်ရေ၆၄ ကြောင့်၊ အနိစ္စာ-အနိစ္စမည်ကုန်ဧ။ တေစ-ထိုခန္ဓာငါးပါးရုပ်နာမ် တရားရို့ရေပင်ကေ ဘယဌေန-ဘေးရှိရေဖြစ်ရေကြောင့်၊ ဒုက္ခာ-ဒုက္ခ မည်ကုန်ဧ။ တေစ-ထိုခန္ဓာငါးပါး ရုပ်နာမ်တရားရို့ရေပင်ကေ၊ အသာရကဌေန- အနှစ်သာရမရှိခြင်းကြောင့်၊ အနတ္တာအနတ္တမည်ကုန်ဧ။ ဣတိပိ-ဤသို့လည်း၊ ရေ-ထိုခန္ဓာငါးပါး ရုပ်နာမ်တရားစုရို့ကို၊ ပုနပုန္နံ- အဖန်တလဲလဲ၊ ပစ္စပေက္ခိတဗ္ဗော- ဆင်ခြင်အပ်ဧ။ ဤသို့လာရှိခြင်းကြောင့် ရူပ က္ခန္ဓာ၊ ဝေဒနာက္ခန္ဓာ၊ သညာက္ခန္ဓာ၊ သင်္ခါရက္ခန္ဓာ၊ ဝိညာဏက္ခန္ဓာ၊ ဤငါးပါးရို့ကို ဓါတ် လေးပါး ြုပုပြင်စီမံအပ်ရေဖြစ်၍ အစမထင်သံသရာဝဋ်၌ အနိမ့်အမြင့် စက်ရဟတ်ပမာ၊ တွိ့ရမြဲဓမ္မတာကို၊ ငါမင်းတကားဟူ၍ ထောင်လွှားချေကေ ထိုမင်းပြည်သူရို့ရေလည်း ဘုရားအဆုံးအမ သာသနာတော်မတည်၊ မင်းအလိုရှိရာလိုက်၍ ကြမ်းတမ်းယုတ်မာ ဆိုးသွမ်းကြောင်းကို ကျမ်းဂန်ပြဆိုရေမှာပုတိမိစ ္ဆ၊ ကုသက္ကေယောန ရောဥပနိယှတိ။ ကုသသမ္ပိ ပုတိဝါယတိ၊ ဧဝံ ဗာလုပသေဝနာ။

ယောနရော- အကြင်သူရေ၊ ပုတိမိစ ္ဆ၊ ပုတ်ရေငါးကို၊ ကုသဂ္ဂေနသမိန်းမြက် နန့်၊ ဥပနီယှတိ-ထုပ်ဧ။ တဿထိုသူဧ ကုသသမ္ပိ-သမန်းမြက်ရေလည်း၊ ပုတိအပုတ်နံ့ကို၊ ဝါယတိ- လှိုင်ဧ။ ဧဝံ- ဤအတူ၊ ဗလုဝသေနာ-သူမိုက်နန့်ပေါင်းဖက်ရေ သူရို့ကို၊ ဒဌဗ္ဗာ- မှတ်အပ်ဧဟူ၍ လာပါရေ။ ယင်းသို့လာရေကို ပညာရှိရို့ဆိုတော် မူကြပြန်ရေကား-

မင်းလည်းမင်းကြမ်း၊ အမတ်သွမ်းနန့်၊ အကျွမ်းမိတ်ဝင်၊ သို့တည်းလျင် မူ၊ ပြည်သူရိပွတ်၊ မင်းတည်းမြတ်ကအမတ်ထို့တူ၊ ပြည်သူမညှိုး၊ စစ်ထိုးမရှိ၊ မရိသတ္တဝါ၊ ရေစာမရှား၊ ခိုးသားမပေါ်၊ မြင်မြော်သသူ ကြည်ဖြူမြတ်နိုး၊ ရေခမိုးသို့- ဟူ၍ ဆိုပါရေ။ အတိသာမိက-အရှင်မင်းရို့မှာပညာသာအာဓိမလဖြစ်၍ ဆိုလာရေသူအား ရည်လားတစ်ခု၊ လူမှုတရပ်၊ အမတ်ဂုဏ်ရည်၊ ဆိုရေစကား၊ ထိုလေးပါးကို သိရာရေ

အကြောင်း ကျမ်းဂန်လာပြန်ရေကား-

-ကုဒေသဉ္စဣမိတ္တဉ္စ၊ ကုလုလဉ္စကုဗန္ဓဝံ။

ကုဒါရဉ္စ ကုဒါသဉ္စ၊ ဒုရတောပရီဝဇ္ဇယော။

-ကုဒေသဉ္စ-မကောင်းရေအရပ်ကိုလည်းကောင်း၊ ကုဗန္ဓဝဉ္စ-မကောင်းရေ အဆွေအမျိုးကိုလည်းကောင်း၊ ကုဒါသဉ္စ မကောင်းရေ ကျွန်ကိုလည်းကောင်း၊ ဒူရ ကော- ဝီးစွာ၊ ပရီဝဇ္ဇယေ- ရှောင်ကြဉ်ရာဧ။

ဒေပိုင်လောကီလောကုတ္တရာနှစ်ဖြာရေအကြောင်း ထုံးဟောင်းကျမ်းဂန်၆၅ အတွက်နန့်လျှောက်လီကေ-တောင်ငူမင်းတရားရွှေထီးရေအလွန်ြုကိုက်တော်မူလီ ရေ။ သို့နန့် အမတ်ကြီးမဟာပညာကျော်ကို ရွှေသပြာတစ်ရာ၊ ငွေသပြာတစ်ထောင်ဆုပီးတော်မူရေ။ ပြည့်သျှင်မင်းသို့ကား- စောရန်နိုင်ဟူရေဆင်နန့် မြင်းနှစ်စီး၊ ဆင်စီး၊ မြင်းစီး မင်းဝတ်တန်ဆာအစုံနန့် ပီးတော်မူရေ။ ပြည့်သျှင် မင်းပါကြီးကလည်း စပါးတစ်သိန်း ငါးရေင်းပီးတော်မူလီရေ။

တောင်ငူမင်းတရားရွှေထီးရေ သက္ကရာဇ်(၉၀၈)ခု၊ တပေါင်းလဆန်း၊ ကိုးရက် နိတွင် ဓညဝတီရခိုင်ပြည်မှ ဟံသာဝတီနေပြည်တော်သို့ ပြန်တော်မူခလီရေ။