ယှေးအခါက ရခိုင်အမျိုးသားရို့ရေ ပင်ရှည်ဒယော (တောင်ရှည်ပုဆိုး)၊ ခေါင်းပေါင်း (ပေါင်းတော်)၊ ပြင်ခံ (တိုက်ပုံ)၊ ပုဝါရှည်ပုဆိုးပိုင်းရို့ကို ဆင်ယင်ရရေ။
အမျိုးသမီးရို့မှာ ရင်ကန့်၊ ပုဆိုးပိုင်းပုဝါရှည်၊ နောက်စထမိန်၊ ဘာဇူအင်းကျီ၊ ခါးကြိုး၊ ရေ့ကြိုး စရေရို့ကို ဆင်မြန်းရရေ။ ဘုရားကျောင်းကန်သို့လားလျင် ရင်ကပ် ခေါ် ရင်ဘတ်မှဒူးအထိရစ်ကာ လုံအောင်ဖုံးရရေ အဝတ်စကို ဝတ်ရရေ။
ရခိုင်ဆင်ယင်ထုံးဖွဲ့မှုနန့် ပတ်သက်ပနာ ယှေးအခါက “ဘောင်းတော်လေးဆယ်၊ စလွယ်ကိုးပါး၊ ခါးကြိုးငါးရပ်၊ လက်စွပ်ရှစ်ဆယ်တစ်၊ လည်ရစ်ကိုးခွေ၊ နဘေကိုးဆင့်၊ ကြယ်ပွင့် တစ်ဆယ့်ခြောက်၊ လက်ကောက်နှစ်ဆယ်၊ ပန်းသွယ်ငါးမျိုး၊ ဆံထိုးရှစ်ခု၊ ပန်းပုရှစ်ချပ်၊ ခြေစွပ်ခုနစ်ပါး၊ ကိုယ်လွှားငါးမျိုး၊ ဆံထုံးငါးဆယ်ငါး” စရေအားဖြင့် ဟိခရေ။ အဆင့်တန်းအလိုက် စည်းကမ်းတကျ ဝတ်ရခြင်း ဖြစ်ရေ။ [1]
ကိုးကား edit
- ↑ ရခိုင်သုတအဘိဓာန် - အောင်လှသိန်း (၂၀၁၅)